Εάν κάποιος ισχυριζόταν πως στον Παναθηναϊκό της εποχής Αλαφούζου βιώνουμε τον Παναθηναϊκό της λούπας, δεν θα είχε κανένα άδικο.
Από την μαύρη μέρα που ανέλαβε τα ηνία της ΠΑΕ ο συγκεκριμένος άνθρωπος ουκ ολίγα περιστατικά αναπαράγονται και επαναλαμβάνονται με την ίδια ακολουθία και τις ίδιες ενέργειες.
Από τις απαξιωτικές συμπεριφορές του Αλαφούζου σε προπονητές με μεγάλο έρεισμα τον κόσμο του Συλλόγου ως τα περιβόητα δίδυμα προπονητή-τεχνικού διευθυντή που δουλεύουν στην ομάδα.
Ή μάλλον που...ΠΟΤΕ δεν δουλεύουν.
Από το Αναστασίου-Νταμπίζα που κράτησε περίπου 1 χρόνο και κάτι μήνες ως το Γιοβάνοβιτς-Παπαδημητρίου. Όποιος έρχεται δεύτερος "τρώει" τον πρώτο. Κι αυτό συμβαίνει πλέον μια δεκαετία και βάλε.
Προφανώς, κανένας δεν θα αναρωτηθεί για ποιο λόγο ΠΑΝΤΑ υπάρχουν κενά επικοινωνίας και ΠΟΤΕ δεν μακροημερεύουν. Και προφανώς αυτή η ανικανότητα προκαλεί αρνητικές επιπτώσεις στην ίδια την ομάδα, αφού δεν μπορεί κανένα πρότζεκτ να χτιστεί και καμία αγωνιστική φιλοσοφία να διατηρηθεί.
Ότι να ναι...όπως να ναι...σαν τον τύπο που κρατάει στα χέρια του, τις τύχες της ομάδας μας...
ΥΓ: Και τώρα που το ξέρουμε το έργο...σε πόσο καιρό θα έχει παροπλιστεί ο Παπαδημητρίου;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου