Tα καλύτερα και τα χειρότερα του 2012

Διανύοντας τις τελευταίες μέρες του 2012 ,η ανασκόπηση και το ρεζουμέ της χρονιάς που φεύγει είναι αναπόφευκτα. Τι προσέφερε στον Παναθηναϊκό ,τι συναισθήματα νιώσαμε ,ποιο είναι το τελικό πρόσημο..


Το 2012 αναμφισβήτητα ήταν μια τραγική χρονιά για τον Σύλλογο με τα highlights να είναι αρνητικά και το πρόσημο να είναι ένα μεγάλο πλην. Αν κάποιος με ρωτήσει ,τι θυμάσαι απο αυτήν την χρονιά μοιραία το μυαλό μου θα πάει στο μεσημέρι της 12ης Ιουνίου και στην κοινή ανακοίνωση της ΚΑΕ και του Ομπράντοβιτς για το τέλος εποχής του κορυφαίου προπονητή που πέρασε ποτέ απο τον Παναθηναϊκό. Το πρώτο δάκρυ και τα κλάματα σαν να έχανα έναν δικό μου άνθρωπο ,δεν συγκρίνονται με τίποτα. Συναισθήματα που τα νιώθεις τόσο έντονα μόνο όταν είσαι πιτσιρικάς και στιγμές που νιώθεις πως σταματάει ο χρόνος. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν θα κάθεται φέτος στον πάγκο της ομάδας. Πως να μην είναι το πιο σημαντικό γεγονός της χρονιάς; Πως να συγκριθεί με κάτι άλλο; Δεν συγκρίνεται...

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ,τα διοικητικά προβλήματα στην ΠΑΕ και ο οικονομικός μαρασμός του Ερασιτέχνη ,οδήγησαν τον Σύλλογο στην κατάκτηση μόλις μιας (!!) κούπας σε ομαδικό άθλημα. Απόδοση -αρνητική- που είχε πάρα πολλά χρόνια να συμβεί. Ο Παναθηναϊκός ακολούθησε πιστά την πορεία της Ελλάδας και το 2012 τον μίκρυνε. Βέβαια ,όπως πολλοί αρέσκονται να λένε, σε κάθε περίοδο κρίσης πρέπει να έχεις την διορατικότητα να ανακαλύπτεις τις ευκαιρίες που προκύπτουν και να τις αξιοποιείς στο μέλλον. Έτσι μπορεί να γίνει και στα του Συλλόγου. Καταστάσεις που βιώσαμε ,δηλώσεις που ακούσαμε και πρόσωπα που βρήκαμε μέσα στο 2012 ,μπορούν να αποτελέσουν διδακτικές ιστορίες για το μέλλον και να μάθουμε όλοι μας απο αυτά που είδαμε.

Πάμε όμως πιο συγκεκριμένα ,να δούμε τα συν και τα πλην αυτής της χρονιάς. Να τα ανασύρουμε στην μνήμη μας και να μπορέσουμε να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας.

Τα συν:

1. Η κατάκτηση του 13ου Κυπέλλου Ελλάδος ,επικρατώντας του Ολυμπιακού στο Ελληνικό με 71-70. Ο μοναδικός τίτλος που κατέκτησε ο Σύλλογος σε ένα συγκλονιστικό ματς που κρίθηκε στο τελευταίο σουτ. Αν και αυτή η νίκη ήταν μεγάλο ψυχολογικό αβαντάζ για την συνέχεια ,η ομάδα του Ζοτς δεν κατάφερε να κερδίσει τους άλλους δύο τίτλους της χρονιάς.

2. Η αποθέωση της ομάδας μπάσκετ στο Κάραβελ μετά την ήττα στον 5ο τελικό στο Σεφ και την απώλεια του πρωταθλήματος μετά απο δέκα χρόνια. Η κορύφωση της ...dream team και της Παναθηναϊκής οικογένειας. Εκατοντάδες οπαδοί να περιμένουν την ομάδα για να την χειροκροτήσουν και να σταθούν δίπλα τους. Το "ευχαριστώ" του πράσινου λαού για τις μοναδικές χαρές που μας χάρισε αυτή η ομάδα και για το στήριγμα που ήταν σε εποχές πολύ δύσκολες. Ανατριχίλα και δέος. Συναισθήματα που μπορούν να τα κατανοήσουν μόνο όσοι βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο ξενοδοχείο.

3. Η επιστροφή του Μάϊκ Μπατίστ στο ΟΑΚΑ ,ως αντίπαλος με την Φενέρμπαχτσε. Η υποδοχή και το standing ovation που άξιζε στον Αμερικάνο που προσέφερε τόσα πολλά πράγματα μέσα σε εννέα χρονιά. Ο Παναθηναϊκός τίμησε όπως έπρεπε ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για το μπασκετικό τμήμα. "Welcome home Mike" απο τον κόσμο ,βράβευση απο τον Παύλο Γιαννακόπουλο και δάκρυα απο τον Μιχάλη. Στιγμές που μένουν χαραγμένες στο μυαλό για πάντα και αποτελούν σήμα κατατεθέν για τον Σύλλογο.

4. Η Θύρα 13 μετά απο 10 χρόνια επισκέπτεται ξανά την Τουρκία και η Κωνσταντινούυπολη βάφεται πράσινη. Τo γήπεδο μετατρέπεται σε Λεωφόρο και γράφεται μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της Θύρας 13 ,με την ατμόσφαιρα να θυμίζει παλιές καλές εποχές.

5. Η σειρά προημιτελικών με την Μακάμπι Τελ Αβιβ αποτέλεσε την καλύτερη διαφήμιση για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και άλλη μια τρανή απόδειξη πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός ,εξασφαλίζοντας για δεύτερη σερί χρονιά την πρόκριση του στο final 4 της Euroleague. Ειδικά τα ματς στο ΟΑΚΑ ήταν σκέτο καμίνι ,με την προσέλευση να σπάει κάθε ρεκόρ (αν και κάτι τέτοιο είναι άκρως επικίνδυνο) και την ατμόσφαιρα να συγκρίνεται με την σειρά των προημιτελικών με την Μπαρτσελόνα την προηγούμενη σαιζόν.

6. Η αναγέννηση του γυναικείου μπάσκετ και η συντήρηση του μύθου του Τάφου του Ινδού. Το μοναδικό τμήμα του Συλλόγου που αναγράφει ανοδική πορεία και πλέον διεκδικεί επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα. Τα μαγικά Σάββατα στον Τάφο ,που πήραν την θέση απο τα μαγικά απογεύματα με το βόλεϊ γυναικών ,που και αυτά είχαν πάρει την μαγική ατμόσφαιρα απο τα ματς του βόλεϊ αντρών. Η Λεωφόρος είναι εδώ και ο Τάφος του Ινδού προσφέρει ακόμη απλόχερα την Παναθηναϊκή μαγεία σε νέες γενιές ,γαλουχώντας τες με τις πιο σωστές εικόνες. Είναι μαγικό...

7. H παρουσία του κ.Αχιλλέα Μακρόπουλου στην ηγεσία του Ερασιτέχνη. Ένας άνθρωπος που ήταν άγνωστος στο ευρύ Παναθηναϊκό κοινό ,παρά τα πολλά χρόνια ασχολίας του με τον Σύλλογο ,απέδειξε πόσο αγαπάει τον Παναθηναϊκό και με συνεχείς κινήσεις του διασφάλιζε τα συμφέροντα του μεγαλύτερου Ελληνικού Συλλόγου.


Τα πλην:

1. Η αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς απο τον Παναθηναϊκό. Τα έγραψα και παραπάνω. Δεν υπάρχουν λόγια. Μόνο συναισθήματα. Πιο έντονα απο ποτέ ,για έναν άνθρωπο που έκανε τον Παναθηναϊκό ,μαζί με τους αδερφούς Γιαννακόπουλους ,τεράστιο.

2. Η αποδόμηση της ανδρικής ομάδας μπάσκετ. Εκτός απο την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία της ομάδας ,το καλοκαίρι είχαμε και την αποχώρηση 12 παικτών μας ,με μερικούς να έχουν αποτελέσει σημαίες της ομάδας και βασικά της στελέχη τα τελευταία χρόνια. Μόνο ο Διαμαντίδης και ο Τσαρτσαρής έμειναν και ολοκληρώθηκε έτσι μια εποχή απόλυτων επιτυχιών.

3.Η οικονομική ανυπαρξία της ΠΑΕ Παναθηναίκός. Δεν χρειάζεται να γράψουμε κάτι άλλο ...

4. Η παραμονή του ανδρικού βόλεϊ στην Α1 ,μέσω των play out. Τελευταίο ματς στο Μετς με την Πάτρα και ομάδα-κόσμος να κάνουν το κλασικό ole. Για την επιτυχία που μείναμε στην πρώτη κατηγορία...

5. Το επεισοδιακό ματς με τον Ολυιμπιακό στο ΟΑΚΑ στις 18 Μαρτίου. Μια ημέρα που ο κόσμος του Συλλόγου ξεσηκώθηκε ,εναντιώθηκε σε όλα αυτά που συμβαίνουν ,κατέστρεψε το ΟΑΚΑ και διέκοψε το ματς. Απο κάποιους χαρακτηρίστικαν ως στημένα και απο άλλους ως φυσικό επακόλουθο. Όπως και να χει ,ο Παναθηναϊκός εκείνη την μέρα πόνεσε...

6. Ο χαμένος πέμπτος τελικός στο Σεφ με 82-76 και η απώλεια του πρωταθλήματος. Μπορεί νομοτελειακά κάποια στιγμή να ξέραμε πως θα χάναμε ένα πρωτάθλημα ,αλλά όπως και να χει μια ήττα απο τον γαύρο πονάει. Πόσο μάλλον όταν χάνεις το πρωτάθλημα μετά απο τόσα χρόνια.

7. Τα χρέη του Ερασιτέχνη. Τα 3.000.000 ευρώ άνοιγμα που έχει η μάνα του λόχου και οι εφιαλτικές συνέπειες που έχουν στα τμήματα του ερασιτέχνη. Κανένα τμήμα να μην κάνει πρωταθλητισμό (πλην γυναικείου μπάσκετ) και πλέον να παλεύουν για την παραμονή τους...

8.  Η αποτυχία του εγχειρήματος της λαϊκής βάσης με την Παναθηναϊκή Συμμαχία. Ένα πείραμα που έχει πετύχει στο εξωτερικό ,που αποτελεί μια πολύ αξιόπιστη και βιώσιμη λύση για το financial fair play που θα εφαρμοστεί απο την Uefa ,αλλά στον Παναθηναϊκό απέτυχε παταγωδώς. Μόλις 2,5 εκατομμύρια και κάτω απο 10.000 μέλη ήταν το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ,βγάζοντας εντελώς εκτός προσδοκιών τον Γ.Αλαφούζο που μιλούσε για τουλάχιστον 30 εκατομμύρια και 40.000+ μέλη.

9. Η αποστασία των τριών στο ΔΣ της ΠΑΕ. Οι Χατζηνικολάου-Λουμίδης-Τζίμας (εκπρόσωποι του Γ.Βαρδινογιάννη) παραιτούνται απο το ΔΣ λίγες μέρες μετά το ντέρμπι των επεισοδίων με τον γαύρο ,οδηγώντας την ΠΑΕ στο απόλυτο σκοτάδι ,αφού καμία εξέλιξη δεν μπορούσε να προχωρήσει στην ομάδα ,λεφτά δεσμεύονταν και ποινές πέφτανε. Μια κίνηση που ήταν μελετημένη μέρες ,οι θύτες γνώριζαν τις τραγικές επιπτώσεις που θα έφερνε στην ΠΑΕ και απλά βρήκαν πάτημα στα προ ολίγων ημερών επεισόδια. Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι έχουν ξαναπατήσει στο γήπεδο της ομάδας...

10. Οι πρίγκιπες και πριγκίππισσες του Βλάση Τσάκα. Μια ιστορία που τραβάει μέχρι σήμερα ,χωρίς να ξέρουμε εν τέλει τι θα γίνει. Όπως και να χει ,μια ιστορία που χρησημοποιήθηκε ο κόσμος του Συλλόγου και η κοροϊδία έπεφτε σύννεφο.

11. Η αποχώρηση του Γ.Καραγκούνη απο την ομάδα. Μια πράξη που δεν είχε καμία λογική για να θεωρείται αδύνατον να βρεθεί μια χρυσή τομή. Κρίμα πραγματικά. Πρωταγωνιστές αυτού του σήριαλ ο ίδιος ο παίκτης ,ο Αλαφούζος και ο Φερέϊρα.

12. Η εχθρική διαιτησία στον ημιτελικό με την Cska ,όπου μας στέρησε την πρόκριση στον τελικό της Euroleague και την διεκδίκηση του έβδομου ευρωπαϊκού. Συγκεκριμένα οι λανθασμένες επιλογές στα τελευταία λεπτά του αγώνα ,όπου μας λύγισαν και χάσαμε απο τους Ρώσους με 64-66.

13. Όταν το χιούμορ παύει να είναι χιούμορ και γίνεται εμπάθεια και κόμπλεξ. Η εφημερίδα Goal News και ο Βασίλης Βέργης με την βοήθεια του σκιτσογράφου Χρήστου Ζωίδη παρουσίασαν στο πρωτοσέλιδο τον Ζεσουάλδο Φερέϊρα σε μια κρεμάλα. Ένα πρωτοσέλιδο άκρως αντιαισθητικό και ενοχλητικό στα μάτια πολλών. Προφανώς οι υπαίτιοι δεν νιώσανε την ανάγκη να ζητήσουν μια συγνώμη. Αντιθέτως καλύπτονταν πίσω απο το "χιούμορ κάναμε"...




Αυτά ήταν κατ εμέ τα σημαντικότερα γεγονότα ,συμπληρωμένα απο πολλά "ζωής ή θανάτου" ΔΣ και ΓΣ της ΠΑΕ. Όπως προανέφερα και παραπάνω ,το ταμείο είναι μείον και αποτυπώνεται στον μόλις έναν τίτλο που κατέκτησε ο Σύλλογος. Βέβαια πολλά πράγματα έχουν αρχίσει και λειτουργούν αλλιώς με τον ερασιτέχνη να έχει μπει σε νέα εποχή και να γεμίζει αισιοδοξία πως στα επόμενα έτη θα απολαύσουμε πολλά τμήματα να κάνουν πρωταθλητισμό. Επίσης υπάρχουν ανοικτά στοιχήματα με πρώτο και καλύτερο αυτό του Δ.Γιαννακόπουλου στην ηγεσία της ΚΑΕ που περιμένουμε να δούμε πως θα πάει η προσπάθεια του. Και προφανώς υπάρχει και η ...κατάθλιψη της μπάλας. Eπίσης επίτηδες δεν έχω βάλει στα πλην ,την παρουσία του Β.Μαρινάκη και των όσων πραγμάτων έχει ...διαπράξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν θα χε και νόημα δηλαδή ,αφού όλοι ζούμε σε μια γυάλα...


Ο κόσμος απο την πλευρά του στήριξε το 2012 (αν και πολλές φορές επιλεκτικά) ,αλλά πλέον δεν είναι πολύς. Γιατί; Πολλοί οι λόγοι ...μακάρι αυτό να μην ισχύσει και το 2013.

Το νέο έτος μπαίνει και μακάρι να βρούμε έναν αναγεννημένο Παναθηναϊκό με τον κόσμο του ξανά να χαμογελάει!

Καλές γιορτές και καλό 2013 ...έτσι κι αλλιώς το 13 πάντα μας πήγαινε!