Όταν στο χαμένο ματς με τον Βόλο, όλα τα sites έπαιζαν την φωτογραφία του Μπενίτεθ που ζητούσε συγνώμη από τον κόσμο, δεν μπήκα καν στην διαδικασία να ασχοληθώ. Και πιθανώς καλά έκανα, αφού είναι πολύ πιθανό να αποτελούσε ένα αναίμακτο επικοινωνιακό τρικ για να φτιάξει την εικόνα του σε έναν πληγωμένο κόσμο.
Άλλωστε, ας είμαστε σοβαροί. Τι μπορεί να νιώσει ένας επαγγελματίας προπονητής, που αμοίβεται παχυλά, και βρίσκεται μόλις λίγες εβδομάδες σε έναν οργανισμό που υποφέρει από ηττοπάθεια και μιζέρια; Τι στο καλό να νιώσει από τον κόσμο που έχει αντέξει τόσα κι όμως ακόμη τραβιέται;
Όμως, θα ήμουν ψεύτης και άδικος εάν δεν πω ότι ένιωσα έκπληξη στην αναφορά του προς τον κόσμο μετά την λήξη του ματς...
Όχι για τα δώσαμε χαρά και τα σχετικά. Αυτά ξαναλέω πως είναι εύκολα και χιλιοπαιγμένα λόγια. Όταν όμως μπαίνεις στην διαδικασία να αναφέρεις ότι αυτός ο κόσμος τραβήχτηκε μέχρι την Σουηδία, έκανε ένα μακρινό -και ακριβό- ταξίδι, τότε σημαίνει κάτι, τουλάχιστον σε εμένα.
Όταν λοιπόν το λες...φρόντισε την επόμενη φορά να τσιτώσεις ακόμη περισσότερο τους παίκτες γιατί εκεί στην κερκίδα υπάρχουν κάτι τύποι που δίνουν, δίνουν, δίνουν περιμένοντας απλά μια χαρά...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου