Όσες ζωές κι αν περάσουν...

 Ο Ζοτς επέστρεψε για ακόμη μια φορά -δυστυχώς- σαν αντίπαλος και γνώρισε για ακόμη μια φορά την αποθέωση από τον κόσμο του Συλλόγου.

Είναι τρομερό αν αναλογιστεί κάποιος πως έχουν περάσει πάνω από 13 χρόνια από τότε που συνέβη αυτό που δεν πιστεύαμε ποτέ πως θα συμβεί αλλά θα ήταν ακόμη πιο τρομερό αν έμπαινε ποτέ στο σπίτι του και δεν γνώριζε αποθέωση.

Ο άνθρωπος που μαζί με τον Παύλο και τον Θανάση έκαναν θρύλο του Ευρωπαϊκού αθλητισμού το μπασκετικό τμήμα του Συλλόγου είναι δεδομένο πως θα αποθεώνεται όσες ζωές κι αν περάσουν, καθώς όσα πέτυχε είναι μοναδικά.

ΥΓ: Δυστυχώς τα νέα παιδιά που δεν πρόλαβαν αυτήν την ιδανική συνθήκη δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συνέβαινε τότε και οι διηγήσεις μπορεί να φαντάζουν στα αυτιά τους ως μυθοπλασία. Κι όμως ήταν πραγματικότητα!