Η πολυαναμενόμενη συνέντευξη του Αλαφούζου δόθηκε εν τέλει και τα λεγόμενα του με το ύφος του μας ταξίδεψαν 10+ χρόνια πίσω, με ατάκες που έχουν ήδη φορεθεί από τα χείλη του, δημιουργώντας ένα κακό deja vu. Σε όσα ακούστηκαν, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά που αφορά το νέο γήπεδο του ποδοσφαιρικού τμήματος και δεδομένα είναι μια διαφορετική συνθήκη.
Όσο κι αν δεν περίμενα να αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο άμεσης αποχώρησης του, η σαφής δήλωση του πως μένει στην ΠΑΕ δεν σου επιτρέπει να αισιοδοξείς. Όσο κι αν ήταν ο στόχος του να φτιάξει την εικόνα του, να παρουσιαστεί πιο ενεργός και να κάνει προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος που υπάρχει με τον κόσμο, στα μάτια μου δεν πέτυχε τίποτα. Αφενός είναι τόσα πολλά τα 13 χρόνια αποτυχίας του κι αφετέρου τα περισσότερα που είπε, τα είχε ξαναπεί όταν δεν ξέραμε και όταν υπήρχαν αποθέματα να ελπίζουμε.
Χάσαμε πολλά Παναθηναϊκά χρόνια από την ζωή μας, δεν γυρνάνε πίσω και δεν υφίσταται κανένα συγχωροχάρτι και καμία νέα πίστωση χρόνου. Ό,τι τον θεωρούσα παραγοντικά μέχρι την συνέντευξη, το ίδιο τον θεωρώ και τώρα.
Να σχολιάσω τι είπε, δεν υπάρχει κανένα απολύτως νόημα καθώς τον Αλαφούζο που επιτίθεται στον γαύρο, που αναφέρεται στα χρέη, που αναφέρεται σε στημένα, που παραδέχεται αναίμακτα ότι απέτυχε, τον έχουμε ξαναδεί και τον έχουμε ξανακούσει.
Το νέο γήπεδο είναι το μόνο ουσιαστικό που συμβαίνει σήμερα στην ομάδα κι αυτό είναι η μόνη ειδοποιός διαφορά της σημερινής συνέντευξης σε σχέση με την προ 13ετίας που είχε δώσει στον Θωμαϊδη. Βάλτε να την ακούσετε και δεν θα έχει καμία διαφορά με την σημερινή.
Όπως είπα, η ζημιά έχει γίνει με τα χρόνια του τίποτα που πέρασαν και έγιναν τόσα που σήμερα υπάρχουν νέοι Παναθηναϊκοί που όχι μόνο δεν τον έχουν δει πρωταθλητή αλλά θα το θεωρούν και κάτι σαν το θαύμα των θαυμάτων, όποτε επιτευχθεί.
ΥΓ: Η μεγαλύτερη του προσφορά είναι πως δεν πέσαμε στην Δ Εθνική και από τότε έχουν περάσει 13 χρόνια...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου