Τα καμπανάκια των sold out που δεν έγιναν ακούστηκαν σε ΠΑΕ και ΚΑΕ;


 Αν και γνωρίζω πως σε κάθε "γκρίνια" πλέον υπάρχει πάντα μια δικαιολογία, το ζήτημα με την τιμολογιακή πολιτική των ΠΑΕ και ΚΑΕ (και) την φετινή χρονιά δεν μπορώ να το ξεπεράσω έτσι. 

Μου προκαλεί εντύπωση πως κάτι τόσο...πασιφανές, ότι οι τιμές των εισιτηρίων πιάνουν τον πάτο της τσέπης του περισσότερου κόσμου, δεν έχει προκαλέσει κύκλους συζητήσεων.

Προφανώς, τόσο η ΠΑΕ όσο και η ΚΑΕ είναι επιχειρήσεις και ένα βασικό κομμάτι των εσόδων τους (ιδίως για την ΚΑΕ) είναι τα εισιτήρια. Και πως αυτά τα έσοδα λειτουργούν ως βενζίνη για πιθανές μεταγραφικές ενισχύσεις, ως ένα σημείο. Είναι κατανοητό.

Όμως...τα έχουμε ξαναπεί.

Δεν γίνεται στα καλά ΠΑΕ και ΚΑΕ να κάνουν επίκληση στην λογική και στα στραβά να κάνουν επίκληση στο συναίσθημα. Δεν γίνεται στα στραβά να λες μπράβο στον κόσμο που στηρίζει την ομάδα και στα καλά να του ρίχνεις πόρτα επειδή δεν μπορεί να ακολουθήσει τις τιμές που ορίζεις.

Αποδεδειγμένα, οι δύο ΑΕ δεν σκέφτονται έτσι.

Όμως, το πρώτο καμπανάκι χτύπησε την προηγούμενη εβδομάδα όπου σε δύο παιχνίδια που έπρεπε να υπάρχει...χαλαρό sold out, αυτό δεν συνέβη.

Τόσο στην μπάλα με τον Πάοκ, η...μικρή Λεωφόρος είχε θέσεις να χωρέσει κι άλλο κόσμο, όσο και στο ντέρμπι αιωνίων στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκα υπήρχαν διαθέσιμα εισιτήρια μέχρι και το τζάμπολ.

Όποιος θέλει να βρει δικαιολογίες είναι σίγουρο πως θα βρει και στις δύο περιπτώσεις. Όμως η δική μου λογική λέει πως ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να σκάει συνέχεια 50αριές για να δει την αγαπημένη του ομάδα. Ειδικά φέτος που αμφότερες δεν του έδωσαν το δικαίωμα να πάρει εισιτήριο διαρκείας...

Πιθανότατα, ακόμη κι αν δεν αλλάξει -που δεν θα αλλάξει- η τιμολογιακή τους πολιτική, θα βρίσκουν ανταπόκριση οι τιμές τους και θα έρθουν και κάποια sold out, όμως κάποια πράγματα είναι και το πως τα προσεγγίζουμε.

Αυτές οι ΑΕ δεν απευθύνονται σε συγκεκριμένη μερίδα Παναθηναϊκών. Ή τουλάχιστον δεν πρέπει. 

Οι μπαχαλάκηδες δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι αυτοί που δεν έχουν τα λεφτά για αυτά τα εισιτήρια. Ούτε το αντίστροφο.

Οι πατεράδες που θέλουν να πάρουν τα παιδιά τους δεν σημαίνει πως είναι δεδομένο ότι θα βρίσκουν κάθε τρεις και λίγο τα λεφτά για να μην χαλάσουν το χατήρι του παιδιού τους.

Κι επειδή ειδικά το συγκεκριμένο ζήτημα είναι στο πως το προσεγγίζουμε, ας θυμηθούμε τις δηλώσεις του Παύλου Γιαννακόπουλου το 2010 πριν τον τελικό Κυπέλλου με τον γαύρο στο μπάσκετ...

Είμαι αντίθετος με τη τιμή των 75 ευρώ. Δεν είναι δυνατόν στον τελικό να πάνε μόνο οι πλούσιοι. Οι οπαδοί όλοι, είτε είναι ήσυχοι είτε όχι, δεν πρέπει να χωρίζονται σε πλούσιους ή φτωχούς


Σχόλια