Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ποιος είναι ο σωστός τρόπος να το γράψω για να μην φανώ μίζερος, ούτε γνωρίζω η αίσθηση μου έχει επαφή με την πραγματικότητα. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι λίγες οι φορές που οι εξελίξεις έχουν "κρεμάσει" αρκετές απόψεις μας στο παρελθόν. Στο προκείμενο λοιπόν...
Ο διαιτητής σφυρίζει την λήξη του τελικού. Χαρά. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, πιάνω τον εαυτό μου να παρατηρεί και να πολύ περισσότερο να παρατηρεί και να σκέφτεται, παρά να πανηγυρίζει. Άγνωστη συνθήκη και πρωτόγνωρη για τα δεδομένα μου. Σε τέτοιο σημείο, που όταν η κούπα σηκώθηκε στον Αττικό ουρανό, μόνο την κούπα δεν σκεφτόμουν.
Είναι τεράστια η ζημιά που έχει κάνει ο Αλαφούζος. Δεν θα το γενικεύσω, αφού δεν μπορώ να ξέρω πως έζησε ο κόσμος την χθεσινή κατάκτηση, οπότε θα μιλήσω για την πάρτη μου. Είναι τεράστια η ζημιά που πέτυχε, μιας και μόλις η οθόνη του ΟΑΚΑ τον έδειξε αγκαλιά με τον Γιοβάνοβιτς, μόνο το αίσθημα του φόβου κυριαρχούσε μέσα μου.
Τον βλέπεις να γελάει και δεν τολμάς να κάνεις θετική σκέψη. Αν μπορούσα να βάλω υπότιτλους στην παραπάνω εικόνα, πιο εύκολα θα μου ταίριαζε το "κοίτα πως θα τα διαλύσω όλα τώρα", παρά το "πάμε να πιάσουμε κορυφή"...
Παρότι η λογική λέει πως ο Αλαφούζος του 2022 μπορεί να έχει μεγαλύτερη εμπειρία και δύναμη από εκείνον του 2014...παρότι η λογική λέει πως η προοπτική του Βοτανικού δύναται να του δημιουργήσει μεγαλύτερη διάθεση...αδυνατώ να σκεφτώ με την λογική. Η αίσθηση που μου αφήνει πλέον η φιγούρα του αποτελείται μόνο από αρνητικά συναισθήματα.
Και δεν θα προσθέσω την εικόνα που δημιούργησαν οι αμήχανα ξενέρωτες δηλώσεις του, όταν ρωτήθηκε για το μέλλον της ομάδας. Αυτές...τολμώ να τις δικαιολογήσω. Είναι μαζεμένος και δεν νομίζω πως θα ξαναπαίξει το μοντέλο του...παθιασμένου ιδιοκτήτη γιατί γνωρίζει πως το χαρτί δεν γυρνάει. Δεν θα...χαλάσει την εικόνα του και θα προτιμήσει την οδό της σιωπής. Ακόμη και αυτά που ακούγονται περί συνέντευξης τύπου και τοποθέτησης του αδυνατώ να τα πιστέψω, γιατί δεν νομίζω πως η ευρεία μάζα του κόσμου θα τον αποδεχτεί. Αν και όλα είναι πιθανά, μιας και ο κόσμος ξεχνάει εύκολα και γρήγορα.
Όμως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι τι θα κάνει ο Αλαφούζος με την πάρτη του αλλά με την ίδια την ομάδα. Γιατί θα κληθεί να πάρει μια απόφαση, εάν θα δώσει βοήθεια στον Ιβάνοβιτς για να διεκδικήσει η ομάδα το πρωτάθλημα ή για να σταθεροποιηθεί στην 4η θέση. Δυστυχώς, δεν μπορώ να δω το μέλλον για να προετοιμαστώ καταλλήλως. Αλλά είναι μια πραγματικότητα πως σήμερα καλείται να πάρει μια απόφαση. Εάν η νέα χρονιά θα μας βρει ως κυρίαρχους της 4ης, άντε 3ης, θέσης ή ισάξιους διεκδικητές της 1ης.
Το μόνο που μου δημιουργεί αισιοδοξία είναι η επιλογή του Γιοβάνοβιτς να ανανεώσει για 2 χρόνια. Στον 1 χρόνο παρουσίας του έχει φανεί πολύ σοβαρός, οι δηλώσεις του δείχνουν πως δεν του ταιριάζει το κυνήγια της τριτοτέταρτης θέσης, οπότε μια τόσο σημαντική απόφαση όπως η ανανέωση του συμβολαίου του δεν νομίζω πως μπορεί να αποκλίνει από την συνολική στάση του.
Μακάρι οι...greens όντως να είναι back... γιατί όσο κάπου εκεί βρίσκεται ο Αλαφούζος, τόσο εμπιστοσύνη δεν μπορείς να έχεις για τίποτα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου