Τα έργα και οι μέρες του Γιάννη Αλαφούζου ίσως να μνημονεύονται για δεκαετίες από τους Παναθηναϊκούς του μέλλοντος. Ο βίαιος τρόπος που μίκρυνε την ομάδα σε κάθε επίπεδο θα αποτελεί μάθημα για τις επόμενες γενιές και παράδειγμα προς αποφυγή.
Με την λήξη της χθεσινής αναμέτρησης ο κόσμος ξέσπασε σε πανηγύρια για το 1-0 κόντρα στον Άρη, που μας έφερε στην 3η θέση. Δεν θα κάτσω να σχολιάσω, εάν και πόσο κατάντια είναι ένας Παναθηναϊκός να έχει ανεβάσει στα μάτια του και να θεωρεί ισάξιο αντίπαλο έναν Άρη. Έτσι κι αλλιώς η 3η θέση λέει από μόνη της τα πάντα.
Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι την νέα εμφάνιση του Αλαφούζου στην Λεωφόρο.
Θα μου πείτε ιδιοκτήτης της ομάδας δεν είναι; Γιατί να μην πηγαίνει στο γήπεδο, όποτε θέλει;
Και θα συμφωνήσω. Αφού κατάφερε να είναι ακόμη στην κεφαλή της ΠΑΕ μετά τον μελετημένο υποβιβασμό στην Β Εθνική και την επίσης προγραμματισμένη αποφυγή του, μετά τις σακούλες στο Κορωπί, μετά τον εθελούσιο αποκλεισμό από την Ευρώπη για έναν παίκτη που συνειδητά δεν διακανόνιζε, μετά τις τεσσάρες απο΄τον γαύρο, από τον Πάοκ και τις Λαμίες...πως να ντρέπεται να εμφανιστεί στην Λεωφόρο;
Έχει καταφέρει να συνηθίσει την ομάδα σε θέσεις εκτός Ευρώπης και κατακτήσεις τροπαίων να μοιάζουν ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας...πως λοιπόν να μην φαντάζει ως επιτυχία πλέον η 4η θέση και η πρόκριση σε έναν τελικό του Κυπέλλου;
Πως να ντραπεί μετά όταν θα αρχίζει να ψιθυρίζει πως αυτά είναι επιτυχίες και φέρου την υπογραφή του;
Πως να μην εμφανίζεται ξανά στα πράσινα και να γελάει;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου