...και η ψυχανάλυση συνεχίζεται!
Οι μέρες πλησιάζουν και τα ερωτήματα πλέον γίνονται πιο ξεκάθαρα, με την απάντηση όμως ακόμη να αγνοείται.
Το ερώτημα "είσαι υπέρ ή κατά της Διπλής Ανάπλασης;" στην ουσία γεννάει δύο νέες οικογένειες ερωτημάτων. Και στην πραγματικότητα είναι εκείνες που καθορίζουν την δική μου απόφαση.
Από την μια...
...υπάρχει ο φόβος του αύριο και μιας μίζερης κατάστασης που θα παγιώσει ακόμη περισσότερο το ποδοσφαιρικό τμήμα σε ρόλο κομπάρσου.
...υπάρχει ο κίνδυνος η ΠΑΕ να γίνει ακόμη λιγότερο ελκυστική και ο κόσμος να αναλώνεται σε θεωρίες.
...υπάρχει η ελπίδα πως ένα νέο γήπεδο μπορεί να προκαλέσει θετικές εξελίξεις από την διατήρηση των ίδιων δεδομένων.
Από την άλλη...
...υπάρχει ο φόβος στο πρόσωπο του ανθρώπου που διοικεί την ΠΑΕ. Πως να πιστέψεις πως δρα για το καλό του Συλλόγου, όταν σε επαναλαμβανόμενα παραδείγματα έχει αποδείξει πως το καλό του Συλλόγου θυσιάζεται για το δικό του συμφέρον.
...υπάρχει ο κίνδυνος η ΠΑΕ να εγκλωβιστεί σε ένα πρότζεκτ που βασίζεται στην αναδόμηση μιας ολόκληρης περιοχής και μόλις κοπάσει ο ενθουσιασμός, η ομάδα να βρίσκεται αποξενωμένη.
...υπάρχει ο ρομαντισμός του σπιτιού.
Στην πραγματικότητα, αυτό είναι.
Θα ψήφιζα ναι γιατί φοβάμαι τα χειρότερα και θα ψήφιζα όχι γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη στο πρόσωπο που το τρέχει και γιατί το πρότζεκτ λέγεται Διπλή Ανάπλαση και όχι αθλητικό κέντρο Παναθηναϊκού.
Και δεν θα το παίξω ισαποστασάκιας. Το δόγμα του σοκ με έχει κυριεύσει σε μεγάλο βαθμό. Πολλά πράγματα που θεωρούσα παράλογα πριν 12 χρόνια, τα βίωσα. Δεν έχω λόγο να πιστεύω πως δεν γίνεται να έρθει μεγαλύτερη μιζέρια. Παράλληλα, φοβάμαι πως έχουμε χάσει το τρένο και είμαστε εκτός ατζέντας.
Επίσης, η σκληρή αλήθεια είναι πως ο πολύς κόσμος έρχεται με τις επιτυχίες. Στα ζόρικα και στην πολυετή μιζέρια λίγοι δηλώνουμε πίστη. Έτσι, αυτό δεν θα κρατήσει. Το μόνο που δίνει στον Σύλλογο μια δυναμική είναι η δυνητική στήριξη του κόσμου του.
Κι επειδή δεν βλέπω να υπάρχει εναλλακτική, ούτε πιστεύω πως μπορεί να αναγεννηθεί νέα, μεγάλη δεξαμενή Παναθηναϊκών από επιτυχίες τύπου 4ης θέσης, βλέπω τον Βοτανικό πιο ζεστά.
Όχι επειδή το θέλω, αλλά επειδή φοβάμαι.
Και δεν θα φοβόμουν, εάν σαν κόσμος δείχναμε δυναμική. Όχι, λίγοι χιλιάδες. Δεν την δείξαμε και μείναμε λίγοι.
Ο Βοτανικός δεν είναι ιδανικός γιατί θα ξεκινήσει με τον χειρότερο παράγοντα στην ιστορία του Συλλόγου και γιατί στην ουσία ο Παναθηναϊκός είναι η βιτρίνα άλλων σχεδίων.
Τέλος πάντων, δεν ξέρω...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου