Ξέρω δεν διαβάζεται εύκολα. Γνωρίζω πολύ καλά πως οι παθιασμένες δηλώσεις του Βέλεθ πιάνουν τον σφυγμό πολύ περισσότερων Παναθηναϊκών από εκείνων του Γιοβάνοβιτς. Όμως, μετά από 3 δεκαετίες θα μου επιτρέψετε να με εκφράζει ο προπονητής και όχι ο παίκτης.
Όχι γιατί ο Ισπανός στόπερ είχε κάπου λάθος. Ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος, σωστός. Όμως, οι μετριοπαθείς δηλώσεις του Γιοβάνοβιτς ήταν πολύ πιο ουσιαστικές.
Ή για να σας το πω κι αλλιώς...
Οι δηλώσεις του Βέλεθ έχουν τόση αξία, όση είχαν εκείνες του Μπορέλι μετά τον Παπουτσέλη, του Λυμπερόπουλου μετά τον Νίκου, του Κωνσταντινίδη μετά τον Παπαδάκη, του Σισέ μετά τον Καλόπουλο...
Δηλαδή, καμία!
Όσο ο Τζίγγερ θα φτιάχνει λίγκες με τον Κόκκαλη, όσο ο Πατέρας θα ψηφίζει για πρόεδρο τον Μαρινάκη και όσο ο Αλαφούζος θα παθαίνει αμνησία στις δίκες για τα στημένα, τόσο οι κραυγές για την διαιτησία θα έχουν την ίδια ένταση με την απόλυτη σιωπή.
Το έχουμε δει αυτό το έργο άπειρες φορές και πλέον δεν συγκινεί. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι πλέον αδικούμαστε όχι για το πρωτάθλημα, αλλά για την 4η θέση...
Για αυτό, οι δηλώσεις του Γιοβάνοβιτς που αναφέρεται μόνο στα λάθη της ομάδας του και δεν έχουν καμία εκ των υστέρων αντίδραση για την διαιτησία, με καλύπτουν και με το παραπάνω.
Εάν ο Παναθηναϊκός είχε μια διοίκηση που θα δρούσε, να το συζητάγαμε από άλλη βάση. Όμως, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται.
Οπότε καλύτερα να μιλάμε για συστήματα και αλλαγές, παρά για τις νέες, γεμάτες τεχνογνωσία πλέον σφαγές.
Γιατί, ας μην γελιόμαστε...όσο φωνάζουμε, τόσο κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου