Τελικά, το πρώτο "πρέπει" της χρονιάς δεν πήγε καλά στην Κρήτη και ο Παναθηναϊκός δεν πανηγύρισε το 21ο Κύπελλο της ιστορίας του. Ο Ολυμπιακός έφτασε τον...Διαμαντίδη στους τίτλους και το παράδοξο είναι πως σχεδόν κανένας φίλος του Συλλόγου δεν χαλάστηκε τόσο για την απώλεια του τροπαίου, όσο για τα άγνωστα ύδατα που πλέει η ομάδα.
Μακάρι σήμερα να στραβώναμε μόνο με το πως χάθηκε ο τελικός. Μακάρι να μέναμε στις κριτικές για τον Πρίφτη και την αδυναμία του να βρει λύσεις στο 4ο δεκάλεπτο. Μακάρι να περνάγαμε από κόσκινο τις διαιτητικές αποφάσεις.
Μακάρι, γιατί αύριο θα τα είχαμε ξεχάσει και η ομάδα θα έπρεπε να προχωρήσει για τους επόμενους στόχους. Για την πρόκριση στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκα και ύστερα για τους τελικούς της Α1.
Τώρα, όμως, σαν βασικός στόχος μοιάζει η επιβίωση του τμήματος. Και μην σας κάθεται βαριά η λέξη. Τα λέγαμε από πέρυσι, πως εφόσον ο Ολυμπιακός ανέβαινε στην Α1, το έσοδα-έξοδα δεν θα πέρναγε αναίμακτα. Θα ερχόταν αντιμέτωπο με την πραγματικότητα και τα "αιώνια ντέρμπι" θα έβγαζαν τα προβλήματα από το χαλί.
Σήμερα χάθηκε ο πρώτος τίτλος και βάσει λογικής θα χαθεί και ο δεύτερος σε λίγους μήνες, όπου θα κρίνεται σε σειρά αγώνων. Που ακόμη και να μην χαθεί, είναι αναπόφευκτο να χαθούν της επόμενης χρονιάς, εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Μια κατάσταση που ο μόνος υπεύθυνος είναι ο ΔΓ και κανένας άλλος. Αυτός έχει τα κλειδιά και αυτός οφείλει να τα παραδώσει στον επόμενο. Όσο δεν προχωράει στην οριστική απεμπλοκή του, τόσο ο μπασκετικός Παναθηναϊκός θα βαδίζει στα χνάρια του...Αλαφούζου.
Κι αυτό είναι που τρομάζει πλέον άπαντες. Και όχι ένα χαμένο Κύπελλο ή μια χαμένη χρονιά.
Η ομάδα θα πέφτει σταδιακά. Και μαζί οι στόχοι, οι απαιτήσεις και το ενδιαφέρον του κόσμου. Ή για να μιλήσουμε και σε όρους ΔΓ, το brand name θα χάσει κατά πολύ την αξία του.
Ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής έλαβαν χώρα προ ολίγων μηνών. Όταν ο κόσμος του Συλλόγου πανηγύρισε με την ομάδα ένα διπλό κανονικής διάρκειας στο ΣΕΦ. Και στην τελική, μια χαρά έκανε και το χάρηκε, αλλά μήπως θα πρέπει να δούμε και την μεγάλη εικόνα; Μήπως τείνει να εφαρμοστεί και στο μπάσκετ το "όλο και μεγαλύτερα πανηγύρια, για όλο και μικρότερα επιτεύγματα";
Αυταπάτες, δεν τρέφω. Εάν ο ΔΓ δεν θέλει να βοηθήσει να υπάρξει επόμενη μέρα, δεν θα υπάρξει. Θα βιώσουμε την απαξίωση, ίσως σε εντονότερο βαθμό από το ποδόσφαιρο. Αυτήν την στιγμή, το μόνο που μας κρατάει ζωντανούς είναι το συμβόλαιο με την Ευρωλίγκα. Εάν δεν υπήρχε αυτό, τότε το ρόστερ θα ήταν ακόμη χαμηλότερης δυνατότητας και το έσοδα-έξοδα θα κινούταν σε πολύ μικρότερα επίπεδα.
Δυστυχώς, σήμερα δεν είναι μια Κυριακή με τον Ολυμπιακό Κυπελλούχο, αλλά μια Κυριακή που δημιουργεί τέμπο στους ερυθρόλευκους και η αμφιβολία που κυριαρχεί στο τριφύλλι του δίνει φόρα να καλύψει έδαφος και να επέμβει στην ιστορία.
Κι αυτό προσωπικά με τρομάζει γιατί δεν γίνεται από την ικανότητα του αλλά από την ανικανότητα μας. Ή μάλλον την ανικανότητα μας να βγάλουμε μόνοι τα μάτια μας. Όπως το καλοκαίρι του 2010 στο ποδόσφαιρο, όπως την προηγούμενη δεκαετία στον Ερασιτέχνη...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου