Περάσανε οι ώρες και ακόμη να αισθανθώ άνετα με την είδηση για το μεγάλο ταξίδι του Παύλου. Και η αλήθεια είναι πως θα ζοριστώ αρκετά να συμβιβαστώ με την στυγνότητα του χρόνου. Ήρθε, μεγαλούργησε κι έφυγε.
Σαν κύριος...όχι σαν βασικά. Κύριος με Κ.
Όσα πρωτόγνωρα έχουν συμβεί τις τελευταίες δύο ημέρες με την καθολική αποδοχή του από τους πάντες είναι η πιο τρανή απόδειξη πως αυτός ο άνθρωπος ήταν η απόλυτη εξαίρεση.
Όταν όλοι εκφράζουν την θλίψη τους, όταν όλοι νιώθουν μουδιασμένοι σαν να έχασαν έναν δικό τους άνθρωπο, όταν όλοι έχουν να πουν μια μικρή ανθρώπινη ιστορία με πρωταγωνιστή τον Παύλο...τότε και μόνο τότε καταλαβαίνεις πόσο τυχερός ήταν ο Σύλλογος που αυτός ο άνθρωπος ήταν οπαδός του. Ούτε παράγοντας, ούτε πρόεδρος. Οπαδός. Χαιρόταν στις νίκες, στεναχωριόταν στις ήττες. Με αγνά και ρομαντικά συναισθήματα.
Νιώθω τυχερός που τον έζησα και άτυχος που δεν θα μπορώ να εξηγήσω με λέξεις την διαφορετικότητα αυτού του ανθρώπους στους πράσινους πιτσιρικάδες...που ακόμη και τα βίντεο με τις δηλώσεις του δεν θα είναι ικανά για να καταλάβουν την μοναδικότητα του...
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΥΛΟ...
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΡΕΛΑ...
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΔΗ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΕΙ...ΓΙΑΤΙ ΗΞΕΡΑΝ ΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΟΠΑΔΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ...ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου