Στα πιο δύσκολα, σε αγαπάω πιο πολύ!


Δεν ξέρω για εσάς αλλά οι χθεσινές φωτογραφίες από το ματς σωτηρίας του βόλεϊ μου θύμισαν άλλα χρόνια...όταν οι πολλοί που περιοριζόντουσαν στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ δεν καταλάβαιναν τους λίγους που έψαχναν κάθε Σαββατοκύριακο άγνωστα κλειστά γυμναστήρια και κολυμβητήρια σε Αθήνα και Επαρχία για ματς των ερασιτεχνικών μας τμημάτων...

...και οι λίγοι γινόντουσαν με τον καιρό όλο και περισσότεροι...και οι κερκίδες στα Ερασιτεχνικά παραδόξως έβγαζαν περισσότερα γούστα από την μπάλα και το μπάσκετ...και οι εκδρομές στο εξωτερικό με τα τμήματα βόλεϊ έγραψαν ιστορία...μεγαλύτερα από πολλές εκδρομές σε Champions League, Uefa και Euroleague...


...και σχεδόν πάντα, σε όλα αυτά τα ματς έφευγες χαρούμενος με την λήξη του αγώνα γιατί με την παρουσία σου και την φωνή σου ήξερες μέσα σου πως έχεις βρει τον πιο Παναθηναϊκό δρόμο...έναν Παναθηναϊκό δρόμο που αδιαφορούσες αν σε έβρισκε σε αγώνες Α2 στο πόλο, σε ιστορικές ξενέρες στο βόλεϊ αντρών, σε κυνικές μετριότητες στο μπάσκετ στο γυναικών και σε διαδοχικές επιτυχίες στο βόλεϊ γυναικών...αδιαφορούσες γιατί η αγάπη σου για το τριφύλλι είχε περάσει σε άλλη διάσταση και δεν εξαρτιόταν από νικές, ήττες, κύπελλα και υποβιβασμούς...

Λένε πως στην ζωή όλα είναι κύκλος...δυστυχώς με όσα δεινά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στον Σύλλογο, με όσα διλήμματα και εκβιασμούς έχουν προκύψει, με όσα στρατόπεδα έχουμε κακώς χωριστεί...ξεχάσαμε και χάσαμε τον πιο αγνό και ρομαντικό δρόμο...αυτόν του Ερασιτέχνη...της καρδιάς του Συλλόγου...αυτός ο κύκλος πρέπει να μας ξαναβρεί και να αρχίσει νέα πορεία, όπως τότε που δειλά-δειλά ξεκίναγε στα τέλη της δεκαετίας του 90...

Δεν πρόκειται ούτε για ανάγκη, ούτε για υποχρέωση...απλά είναι μοιραίο να ανοίξουμε ξανά τον ίδιο κύκλο...με την ίδια αγνότητα και τον ίδιο ρομαντισμό...από την στιγμή που είμαστε οπαδοί του Συλλόγοι...πιστοί μιας ιδέας...

Καμία Α2, καμία ξεφτίλα και κανένας υποβιβασμός δεν είναι ικανοί να μας "αναγκάσουν" να ξεχάσουμε την πιο βασική μας αρχή...

ΣΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΥΠΕΣ ΜΑΖΙ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ...

Σχόλια