ΑΠΟΨΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
<<Κυριακή 13/4 στις 16.00 όλοι στο Πεδίον του Άρεως στην ΕΙΡΗΝΙΚΗ συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τον ΠΑΟ. ΤΕΛΟΣ! Δεν πάει άλλο.. Να είσαι εκεί..Ο ΠΑΟ ΣΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ>>
Αυτό ήταν το μήνυμα το οποίο στέλναμε ο ένας στον άλλο, το διαβάζαμε στα blogs, σε αυτοκόλλητα, σε φειγ βολαν και σε τοίχους στο δρόμο. Τέτοια μέρα πρίν 10 ακριβώς χρόνια. Ένα μήνυμα ενότητας για μια επόμενη μέρα με όλες τις Παναθηναϊκές δυνάμεις ενωμένες κάτω από το Τριφύλλι. <<Παναθηναϊκές δυνάμεις>>, <<ενωμένες>>. Λέξεις οι οποίες από τότε αγνοούνται σε όλο το Παναθηναϊκό οικοδόμημα. Εξαίρεση αποτελούν τα δυο χρόνια της Πολυμετοχικότητας όπου ο κόσμος σαν ένα συσπειρώθηκε γύρω απ’ όλα τα τμήματα του Συλλόγου φέρνοντας επιτυχίες.
Το μήνυμα της συγκέντρωσης εκείνη την ημέρα ήταν ένα. Σεβασμός στο Τριφύλλι και την 100ετη ιστορία του, από την τότε διοίκηση στο ποδοσφαιρικό τμήμα, το οποίο είχε αφεθεί (εσκεμμένα) στην τύχη του και στις τότε ορέξεις των Αρχών του Πρωταθλήματος. Κι όμως δέκα χρόνια μετά και ύστερα απ’ όλα όσα έχουν συμβεί η 13η Απρίλη έχει τείνει να χλευάζεται, να αποδομείται και να αποτελεί για ορισμένους ότι αποτέλεσε την αρχή του τέλους για το Σύλλογο. Δεν είναι έτσι. Η 13η Απρίλη αποτελεί το αποκορύφωμα μίας συνεχούς και εσκεμμένης Διοικητικής ανοχής σε μια σειρά γεγονότων που από μόνα τους προσέβαλαν και έβλαψαν το Σύλλογο. Εξάλλου, δεν είναι ψέμα, οτι τα χρόνια πριν το 2008 σε αγώνες του μπάσκετικού τμήματος στο κλειστό του ΟΑΚΑ ηχούσε πολλές φορές το σύνθημα ‘’Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ’’. Άρα, η επιθυμία από πλευράς ολόκληρου του Παναθηναϊκού κόσμου για μια πραγματική αλλαγή στις φυτοζωούσες συνθήκες του ποδοσφαιρικού τμήματος ήταν δεδομένη. Γιατί η ναυαρχίδα και η βιτρίνα όλων των αθλημάτων μπορεί να είναι το ποδόσφαιρο αυτό όμως παρασέρνει στο βυθό την άνθιση των υπόλοιπων Ερασιτεχνικών τμημάτων. Το παράδειγμα εξάλλου είναι γνωστό στις μέρες μας.
Στην υποθετική ερώτηση αν θα πήγαινα ξανά, όπως τότε, στη συγκέντρωση η απάντηση είναι εύκολη και προφανώς καταφατική. Από την άλλη πλευρά, όσοι από τον κόσμο τόσα χρόνια έχουν παρατήσει τον Παναθηναϊκό, κριτικάρουν εκ του ασφαλούς από τον καναπέ τους, επιχαίρουν με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Σύλλογος και το μόνο που αναφέρουν είναι να επιστρέψουν τα φαντάσματα και να φύγουν κάποιοι άλλοι από την κερκίδα απλώς δεν είναι Παν αθηναϊκοί. Είναι κάτι δικό τους το οποίο αν τους ρωτήσεις τι είναι, στο τέλος δεν θα ξέρουν να σου απαντήσουν.
Οφείλουν να ξέρουν όμως ότι Παναθηναϊκός δεν είναι έρμαιο καμίας οικογένειας! Υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει όποιοι και αν είναι αυτοί οι οποίοι αναλαμβάνουν τα ηνία. Για ποίο λόγο; Γιατί λογοδοτεί μόνο στον κόσμο του και στα 110 χρόνια ιστορίας του! Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος θα συνεχίσει να υπάρχει και να αναπνέει θέλουν δεν θέλουν ορισμένοι από αυτούς που αποτελούν μέλη του πολιτικο-οικονομικού συστήματος της χώρας!
ΥΓ: Και κάτι για το τέλος. Τα χρόνια της Πολυμετοχικότητας για όλους τους αγνούς Παναθηναικούς που έχουν αντίληψη, και όχι όσους ήταν ή είναι ακόμα και σήμερα ταγμένοι σε στρατόπεδα, αποδείχθηκαν τα πιό υγιή στη σύγχρονη ιστορία μας με τον κόσμο να κάνει ρεκόρ 25ετίας σε διαρκείας και απλά εισιτήρια γεμίζοντας το αχανέστατο ΟΑΚΑ, τον Κόκκαλη να χάνει το Πρωτάθλημα βγαίνοντας 5ος και να αποχωρεί και την ομάδα πραγματοποιώντας 3 μόνο μεταγραφές να έχει το πληρέστερο και καλύτερο ρόστερ της ιστορίας της. Η δε Υγεία μεταξύ Διοίκησης - Ομάδας και Κόσμου ήταν πρωτοφανής, πρωτόγνωρη και ονειρική. Κι όμως αυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα χάλασαν ένα συγκεκριμένο σοί από την Κρήτη το οποίο μέχρι και σήμερα εκδικείται ένα ολόκληρο Σύλλογο για την στάση μας εκείνη την ημέρα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου