Αν ο Παναθηναϊκός ήταν ενωμένος, ο Ερασιτέχνης δεν θα ήταν χρεωκοπημένος...


Ένα βασικό στοιχείο που χαρακτήριζε τον Παναθηναϊκό τις περασμένες δεκαετίες ήταν η πρωτοπορία του και η συνεχής ανάπτυξη του σε όλα τα επίπεδα. Τα τελευταία 20 χρόνια με την σταδιακή απαξίωση του ποδοσφαιρικού τμήματος και τον μαρασμό των ερασιτεχνικών τμημάτων, ο Σύλλογος μπήκε σε μια εποχή έντονης καθίζησης. Μια συνεχής εσωστρέφεια και έντονες τάσεις διχασμού έχουν φέρει το άλλοτε ανθισμένο «τριφύλλι» σε ένα αδιέξοδο...


Το βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής κατάστασης είναι η έλλειψη νέων ιδεών και ανθρώπων που θα βγουν μπροστά να τολμήσουν για την πρόοδο του Συλλόγου, με βάση την ιστορία και τις αξίες του. Η πενιχρή οικονομική και αγωνιστική κατάσταση σχεδόν όλων των τμημάτων είναι αποτέλεσμα της απουσίας μυαλών που θα εμπνέουν και θα δρουν. Ένας νέος Απόστολος Νικολαϊδης...

Σήμερα όλοι κοιτάμε το πρόβλημα και φοβόμαστε να παραδεχτούμε πως μόνοι μας το δημιουργούμε γιατί δεν τολμούμε να αναλάβουμε ευθύνες και να προχωρήσουμε σε πράξεις. Ο Ερασιτέχνης δεν έχει λεφτά να πληρώσει χρωστούμενα μηνών στους ανθρώπους που δουλεύουν, δεν έχει λεφτά να κατεβάσει ανταγωνιστικές ομάδες στα πρωταθλήματα, δεν έχει θέση στο μέλλον, γιατί εμείς το επιλέγουμε.

Ο νέος Απόστολος Νικολαϊδης θα κοιτούσε πως θα κάνει ξανά τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή σε όλα τα σπορ παντοτινό. Χτίζοντας τον Σύλλογο σε γερά θεμέλια, βρίσκοντας τρόπους να μην αποσχιστεί από το σπίτι του και την ιστορία του, αλλά να αναπτυχθεί παράλληλα με αυτό. Θα εντόπιζε το πρόβλημα και θα το έλυνε.

Εμείς έχουμε εντοπίσει το πρόβλημα και δεν το λύνουμε...

Την φετινή σεζόν, οι ΠΑΕ και ΚΑΕ Παναθηναϊκός πούλησαν πάνω από 11.500 κάρτες διαρκείας. Αν ο Παναθηναϊκός ήταν ένας ενωμένος Σύλλογος, λειτουργούσε σαν μια οντότητα και βρισκόμασταν σε εποχές που το «τριφύλλι» είχε στο αίμα του να πρωτοπορήσει, τότε θα έβρισκε τρόπους πως οι 11.500 Παναθηναϊκοί θα μπορούσαν να βοηθήσουν άμεσα και τα υπόλοιπα τμήματα.

Επειδή όμως ο Παναθηναϊκός δεν είναι ενωμένος κάτι τέτοιο είναι...εκτός ατζέντας και επειδή οι ρόλοι δυστυχώς έχουν αντιστραφεί, Ολυμπιακός και Άεκ πράττουν το αυτονόητο, αυτό που θα έπρεπε να έχουμε πράξει εμείς, πολλά χρόνια πριν σαν ο πολυνίκης Ελληνικός Σύλλογος με πιστούς που ακολουθούν τα ερασιτεχνικά τμήματα σε διάφορους αγώνες ανά την Ελλάδα (και το εξωτερικό μέχρι πριν κάποια χρόνια..).

Ο Ολυμπιακός από την μια και η Άεκ από την άλλη έχουν εφαρμόσει το «μέτρο των προαπαιτούμενων» και έχουν δημιουργήσει μια «ιεραρχία» στην κουλτούρα των φιλάθλων τους. Πρώτα στηρίζουμε τον Ερασιτέχνη και μετά αποκτάμε το δικαίωμα να παρακολουθούμε αγώνες της ομάδας μας. Γιατί αν αφήνουμε τα προβλήματα στον Ερασιτέχνη, τότε μοιραία κάποια στιγμή αυτά θα χτυπήσουν την πόρτα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ.

Τι κάνουν λοιπόν...

Ο Ολυμπιακός απαιτεί την ετήσια συνδρομή του Ερασιτέχνη για να μπορεί κάποιος φίλος του να αγοράσει κάρτα διαρκείας σε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ και κοστίζει 50 ευρώ. Αν θέλει να πάρει απλό εισιτήριο στην διάρκεια της σεζόν σε αυτά τα τμήματα, τότε θα πρέπει να έχει αγοράσει την κάρτα φιλάθλου που είναι ετήσια και κοστίζει 10 ευρώ.

Η Άεκ απαιτεί την αγορά κάρτα φίλου, η οποία κοστίζει 10 ευρώ με ετήσια ισχύ, για να μπορεί κάποιος φίλος της να πάρει απλό εισιτήριο ή διαρκείας σε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ.

Αν πάρουμε την τρέχουσα σεζόν ως παράδειγμα, θα δούμε πως αυτό το μέτρο βοήθησε τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό τουλάχιστον 1.300.000 ευρώ (21.500 διαρκείας στο ποδόσφαιρο και 4.500 στο μπάσκετ) και την Ερασιτεχνική Άεκ με τουλάχιστον 110.000 ευρώ. Τουλάχιστον, γιατί αυτό το έσοδο τρέχει σε κάθε εντός έδρας αγώνα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ με τα απλά εισιτήρια νέων κατόχων...

Αν λοιπόν αυτό το μέτρο ίσχυε φέτος στον Παναθηναϊκό, ο Ερασιτέχνης θα είχε οικονομική βοήθεια 575.000 ευρώ σε αριθμούς Ολυμπιακού και 115.000 σε αριθμούς Άεκ. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς πως θα δίσταζε ο κόσμος να αγοράσει το διαρκείας λόγω της απαραίτητης ενίσχυσης στον Ερασιτέχνη. Γιατί αν πιστεύετε κάτι τέτοιο, τότε να σας θυμίσω πως μιλάμε για τον κόσμο που δεν είχε πρόβλημα να αγοράζει εισιτήρια άνω των 100 ευρώ για ένα ματς με τον Ολυμπιακό και εκείνο που εξαφανίζει για πλάκα χιλιάδες εισιτήρια για Ευρωπαϊκούς προημιτελικούς μπάσκετ μέσα σε λίγες μόνο ώρες, με μέση τιμή εισιτηρίου τα 30 ευρώ. Σκεφτείτε λοιπόν τι οικονομική δύναμη θα αποκτούσε ο Ερασιτέχνης από τον κόσμο του μέσα σε μια σεζόν...

Η λύση είναι πολύ απλή και δυστυχώς μπροστά στα μάτια μας από τους αντιπάλους μας. Γιατί ΠΑΕ και ΚΑΕ δεν θέλουν να πράξουν κάτι τέτοιο είναι ένα πολύ καλό ερώτημα...

Αν υπήρχε πάντως ένας Απόστολος Νικολαϊδης το 2017 δεν θα κοιτούσε πως θα σώσει οικονομικά τον Σύλλογο, αλλά πως θα τον ενώσει πρώτα...


ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός είναι ιδέα και κάτι ρομαντικό. Ακόμη κι αν παραδεχτούμε πως τα πάντα κινούνται με τα νούμερα, αν πάψει το τριφύλλι να αντιμετωπίζεται ως κάτι ανώτερο από μια ποδοσφαιρική ή μπασκετική ομάδα, τότε πολύ απλά τα νούμερα δεν θα βγαίνουν...και δεν θα βγουν ποτέ ξανά, γιατί θα χαθεί μια για πάντα ο λόγος ύπαρξης του.

Σχόλια