Τις ημέρες και τους τρόπους διάθεσης των εισιτηρίων για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό στις 28 Οκτωβρίου, ανακοίνωσε η ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Περίπου 11.000 εισιτήρια ψάχνουν κατόχους για το ιδιαίτερι και ίσως πιο ακριβό «αιώνιο ντέρμπι» στα ιστορικά, μιας και οι τιμές που ανακοινώθηκαν είναι ιδιαίτερα υψηλές με σκοπό να ανασάνει οικονομικά η ομάδα για την συνέχεια της σεζόν.
Αυτή η κίνηση προστίθεται σε αυτές που ενισχύουν την άποψη μου πως ο Σύλλογος διακατέχεται από κρίσεις άλλης φύσεως και ο οικονομικός μαρασμός είναι η συνέπεια αυτών.
Την δεδομένη χρονική στιγμή, ο Παναθηναϊκός βιώνει ίσως την χειρότερη αγωνιστική και οικονομική κατάσταση στην ιστορία του, με εξαίρεση το τμήμα μπάσκετ αντρών που πορεύεται σχεδόν ανεξάρτητα και ανεπηρέαστα από τον υπόλοιπο Σύλλογο. Σε 10 μέρες, το τμήμα ποδοσφαίρου δίνει τον πιο σημαντικό αγώνα της χρονιάς για τον κόσμο και η διοίκηση το βρήκε σαν μια καλή ευκαιρία να γεμίσει λεφτά τα ταμεία της, με κατώτερη τιμή τα 25 ευρώ στο πέταλο του Λυκαβηττού.
Θεμιτό και λογικό θα πει κάποιος. Όμως και το πιο σημαντικό; Σίγουρα, έσοδα που θα κυμαίνονται στις 300.000-350.000 (καθαρά κοντά στα 150.000) είναι σημαντικά για μια ομάδα που έχει απλήρωτο προσωπικό και αγωνιά για το μέλλον της τους επόμενους μήνες, όμως ο Σύλλογος έχει περισσότερη ανάγκη τον κόσμο του ή τα λεφτά;
Με μέση τιμή περίπου στα 50 ευρώ δεν είναι καθόλου σίγουρο το sold out. O κόσμος είναι δεδομένο πως θα βοηθήσει, όμως θεωρώ πως η ΠΑΕ -ειδικά τώρα- θα έπρεπε να κυνηγάει τον κόσμο και όχι το πορτοφόλι του. Ένας καλός τζίρος στο προσεχές ματς με τον Ολυμπιακό θα κλείσει τρύπες βραχυπρόθεσμα, όμως συντονισμένες ενέργειες που θα κυνηγήσουν στην πράξη τον κόσμο να επιστρέψει στο γήπεδο θα φέρει πιο υγιή και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
Από την γέννηση της πολυμετοχικότητας μέχρι σήμερα, ο Παναθηναϊκός μοιάζει σαν να προσπαθεί να προχωρήσει, να γυρίσει σελίδα και να βασιστεί στον κόσμο του. Με ποικίλους τρόπους που δεν πετυχαίνουν και αυτό οφείλεται στην υπαρξιακή κρίση που βιώνει ο Σύλλογος σε κάθε έκφανση του. Από τα διοικητικά σχήματα και τους πρωταγωνιστές τους, μέχρι τον κόσμο και την συμμετοχή του σε αυτά.
Δεν ξέρουμε πως θέλουμε τον Παναθηναϊκό, τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για αυτόν και πως μπορούμε να πορευτούμε. Το ίδιο ισχύει για τον κόσμο και τις διοικήσεις των τμημάτων μας.
Είναι ο Παναθηναϊκός περισσότερο ιδέα που πρεσβεύει αξίες ή ομάδα που κυνηγάει τίτλους; Κρίνεται ως πετυχημένη η πορεία του όταν δεν παρεκλίνει από την ιστορική του διαδρομη ή μόνο όταν σηκώνει πρωταθλήματα και έχει διακρίσεις εκτός συνόρων;
Οι διοικήσεις βλέπουν τον κόσμο του Συλλόγου ως βασικό μέρος του ή απλά ως καταναλωτικό κοινό;
Ίσως άκαιρες απορίες, όμως κατ εμέ αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι της σημερινής μας κατάστασης. Αν δεν έχουμε σωστή νοοτροπία που βασίζεται στην συμμετπχικότητα και όχι στην ανάδειξη της ατομικότητας και αν δεν έχουμε την ικανότητα να αναλάβουμε ευθύνες και όχι να περιοριζόμαστε στις απαιτήσεις, τότε είναι μοιραία αναπόφευκτες συνθήκες σαν τιςς τωρινές.
Με άλλα λόγια...με αφορμή την τιμολογιακή πολιτική της ΠΑΕ για το ματς με τον Ολυμπιακό θεωρώ πως θα ήταν πολύ πιο ωφέλιμο, αν οι τιμές κατέβαιναν αισθητά σε όλα τα ματς της σεζόν, ώστε να επιστρέψει μαζικά ο κόσμος στο γήπεδο και να γίνει ασπίδα γύρω από την ομάδα, από το να γίνει μια καλή μαζεψιά σε ένα ματς και μετά να υπάρχει μια προσέλευση που θα πέφτει σταδιακά. Γιατί στην μια περίπτωση η επανενεργοποίηση του κόσμου θα μείνει σαν παρακαταθήκη, ενώ στην δεύτερη τα λεφτά θα τελειώσουν αργά ή γρήγορα και μετά η διοίκηση θα βρίσκεται πάλι στο ίδιο σημείο.
Αν ξέραμε εξαρχής που και πως βαδίζουμε, θα ξέραμε εξαρχής ποιοι και γιατί μας χρησιμοποιούν...
ΥΓ: Τις μέρες αυτές έχουν προκύψει και άλλα παραδείηματα, όπως το τι σημαίνει καυτή Λεωφόρος. Ίσως κι εκεί να χρειαστεί να αναθεωρήσουμε και να φέρουμε ξανά στο μυαλό μας, πότε ήταν πραγματικά καυτή η Λεωφόρος. Όταν υπήρχε φωνή από όλες τις Θύρες του γηπέδου και ένα αίσθημα ομόνοιας και οικογένειας ή όταν η ένταση χτύπαγε κόκκινο και γινόντουσαν επεισόδια διαφορετικής έκτασης;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου