Ο «τρελός Σουηδός» ξεφτίλσε κι αυτός τα αστεία συνθήματα


Τελικά παρελθόν και ο Μπεργκ. Ο Σουηδός υπέκυψε στα εκατομμύρια των Αράβων και πλέον θα συνεχίσει την καριέρα του σε μια άγνωστη ομάδα, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την καριέρα του σε αγωνιστικό επίπεδο. Καμία ενόχληση, καμία έκπληξη και απόλυτη κατάνοηση για την απόφαση του. Επαγγελματίας αθλητής είναι και διάλεξε τα λεφτά.

Ίσως κάπως να ξένισε η κίνηση του να κάνει προσφυγή στην ομάδα που τον αναγέννησε και του έδωσε ουσιαστικά την δυνατότητα να πάρει αυτά τα λεφτά στην καριέρα του, αλλά προσωπικά ούτε αυτό μου προκάλεσε κάποια εντύπωση.


Έχουν δει τα μάτια μας πλέον τόσα παραδείγματα αθλητών που δεν έχω καμία απαίτηση για κανέναν τους. Οι εποχές που θέλαμε οι παίκτες να νιώθουν τους οπαδούς έχουν περάσει και υπάρχει ένα παράδειγμα στα πόσα χρόνια και ανν. Όπως ούτε οι παίκτες που θα γίνουν πραγματικές σημαίες για την ομάδα τους και θα τις τιμούν με τις ενέργειες τους.

Για αυτόν τον λόγο είμαι και κατά να γίνεται σύνθημα ο κάθε παίκτης.

«Είναι τρελός ο Σουηδός» φώναζε η κερκίδα μετά από κάθε γκολ του Μπεργκ και ο τρελός...τρελάθηκε και έγινε φραγκοφονιάς και προδότης για μερίδα κόσμου.

Πίστευα πως το παράδειγμα του «Μιχαλάκη» ήταν ικανό πριν 12 χρόνια για να θάψουμε μια και καλή αυτά τα συνθήματα, αλλά μάταια. Φαίνεται πως είναι στην φύση του οπαδού να θέλει να αποθεώνει παίκτες και σε ορισμένες περιπτώσεις να ταυτίζεται με αυτούς.

Εγώ από την άλλη ανήκω στην...μειοψηφία που δεν θεωρεί πως αξίζει κανένας επαγγελματίας παίκτης που κάνει συμβόλαια με τον Σύλλογο να προτιμάται σαν σύνθημα από ένα απλό τραγούδι για τον Παναθηναϊκό. Τόσο μειοψηφία που προτίμησα ακόμη και το όνομα του Διαμαντίδη να το τραγουδήσω τις τελευταίες του δύο φορές στο ΟΑΚΑ, για αυτά που πρόσφερε αγωνιστικά στον Σύλλογο και μόνο.

Παντού βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αλλά αυτές δεν είναι τώρα της...μόδας.

Το παράδειγμα του Μπεργκ λοιπόν, ήταν ακόμη ένα που δείχνει πόσο αχρείαστα και περιττά είναι τα συνθήματα της κερκίδας για ονόματα παικτών.

Τα συνθήματα για το τριφύλλι αρκούν και περισσεύουν.


ΥΓ: Τα παραπάνω προφανώς δεν κατηγορούν τον Μπεργκ για την επιλογή του, ούτε απαλλάσσουν την ΠΑΕ για την ανικανότητα της να διαχειριστεί αυτήν την περίπτωση σε κάθε επίπεδο.

Σχόλια