Διαβάστε παρακάτω την συνέντευξη του Γιάννη Γκούμα στο ραδιόφωνο του Sport24:
Για το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον η ακαδημία της Παιανίας:
«Εβγαλε πολλούς παίκτες, εμένα, τον Καραγκούνη, τον Μπασινά, τον Χαλκιά, τον Αλεξόπουλο. Μου είναι λυπηρό γιατί ο Παναθηναϊκός δεν έχει τις εγκαταστάσεις να πλαισιώσει με μικρά παιδιά τη μεγάλη ομάδα. Εχει μείνει στάσιμος στις ακαδημίες και αυτό με λυπεί αφάνταστα».
Για την πτώση του Παναθηναϊκού:
«Το λέω και το ξαναλέω, ο Παναθηναϊκός τρώει τα παιδιά του. Παίκτες που έχουν τιμήσει τη φανέλα, δεν τους δίνεται η τιμή και η κατάλληλη ευκαιρία ότι και σε άλλα πόστα μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα. Οτι έχει μικρύνει ο Παναθηναϊκός είναι δεδομένο. Και το βασικό είναι το οικονομικό, όταν δεν υπάρχει μπάτζετ να έρθουν παίκτες μεγάλης αξίας. Ο κύριος Αλαφούζος βάζει κάποια λεφτά, αλλά έχει πει ότι θέλει και κάποιους άλλους να τον βοηθήσουν. Το πρόβλημα είναι ότι δεν βγάζουν παίκτες οι ακαδημίες. Και οι ξένοι είναι αμφιβόλου αξίας. Επρεπε να έχει ελληνικό κορμό και να κάνουν τη διαφορά τρεις – τέσσερις ξένοι. Υπήρξε το πλάνο με τον Αναστασίου αλλά χάθηκε στο δρόμο».
Για το αν υπάρχουν τώρα νέα παιδιά στον Παναθηναϊκό:
«Η αλήθεια είναι ότι φεύγουν παιδιά όπως ο Λάμπρου με τον Αγγελόπουλο, που έχω στην εθνική. Αυτά τα παιδιά δεν θέλουν να μείνουν γιατί δεν τους δίνονται οι ευκαιρίες. Τα ελληνόπουλα φεύγουν τώρα από τον Παναθηναϊκό, ενώ κάποτε παρακαλούσαν, για να έρθουν και να πάρουν ευκαιρίες».
Για το αν πηγαίνει στο «Απόστολος Νικολαΐδης»:
«Δεν πάω στη Λεωφόρο, γιατί στενοχωριέμαι. Εχω ζήσει διαφορετικά τον Παναθηναϊκό».
Για το ματς που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει:
«Είναι μια ήττα, που τη θυμάμαι σαν χαρά. Ηταν με την Μπαρτσελόνα στο Τσάμπιονς Λιγκ, που κερδίσαμε 1-0 το πρώτο παιχνίδι εδώ. Στον επαναληπτικό χάσαμε 3-1 και αποκλειστήκαμε, αλλά το συναίσθημα να σφυρίζουν 100.000 κόσμος να λήξει το ματς επειδή τους πιέζαμε από το 75′ και μετά, δεν το έχω ξανανιώσει. Εμείς ήμασταν η Μπαρτσελόνα. Είναι συναίσθημα ανεξίτηλο μέσα στο μυαλό μου. Παρόλο που αποκλειστήκαμε, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που νιώσαμε».
Για το ποιο ματς θα ήθελε να ξαναπαίξει:
«Στη Ριζούπολη με τον Ολυμπιακό, που ήταν πολύ κακό για μας, για διαφορετικούς λόγους. Δεν παίξαμε καλά, αλλά υπήρξαν και άλλες συνθήκες. Ηταν η αρχή για να διαλυθεί η ομάδα. Αν δεν χάναμε, ίσως να κάναμε καλύτερες πορείες στην Ευρώπη. Με πείραξαν όσα είπε ο Φιλιππίδης, ότι είμαστε κότες, αλλά ο ίδιος δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο. Αν υπήρχε ένας υπεύθυνος, θα έπαιρνε την ομάδα και θα έφευγε. Δεν παίξαμε καλά, αλλά να τρώμε ξύλο από τους οπαδούς του Ολυμπιακού και μετά να μας κυνηγάνε και οι δικοί μας, αυτό δεν έχει ξαναγίνει».
Για τα πιο ωραία γκολ που πέτυχε:
«Ηταν ένα με τη Γιουβέντους από 40 μέτρα στον Φαν ντερ Σαρ και ένα στη Λεωφόρο με τη Ρεάλ στον Κασίγιας. Θα μου μείνει χαραγμένο το 2-2 με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο το 2004, που ισοφάρισα και ήταν σημαντικό για να πάρουμε το πρωτάθλημα».
Για το ποιοι ήταν οι καλύτεροι προπονητές που συνεργάστηκε:
«Από Ελληνες ο Γιάννης Κυράστας, από ξένους ο Οσιμ έκανε πρωτοποριακή προπόνηση. Ο αδικημένος για μένα ήταν ο Μουνιόθ, αυτός που εμπιστεύθηκε τον Νίνη πιτσιρικά. Ακόμη και σε μας έκανε εντύπωση τότε. Δεν του δόθηκε ο χρόνος για να κάνει τη δουλειά του. Με τον Κυράστα παίξαμε το ωραιότερο ποδόσφαιρο. Το σημαντικό και το θετικό είναι ότι μας έκανε μια γροθιά, μια οικογένεια και μας είχε δώσει το αίσθημα του νικητή. Μας είχε βγάλει την ηττοπάθεια, κάναμε και καλή πορεία στην Ευρώπη. Ασχετα που δεν πήραμε το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός είχε κάνει ρεκόρ συγκομιδής εκείνη τη σεζόν και υπήρχαν και άλλοι λόγοι…».
Για το καθοριστικό ματς εκείνη τη σεζόν:
«Η ήττα με την Παναχαϊκή με το γκολ του Κατσουράνη. Το ματς δεν είχε κάλυψη. Τέτοια διαιτησία δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Και ο διαιτητής εκείνος σφύριξε μόνο μια φορά. Ηταν να μην το πάρουμε αυτό το ματς με χίλιους-δυο τρόπους».
Για τον Τεν Κάτε:
«Ηταν ένας άνθρωπος που τη μία σου έλεγε άσπρο και την άλλη μαύρο. Ξαφνικά δεν μου μιλούσε. Στην πορεία υπήρξαν ανάγκες, έπρεπε να με βάλει. Εγινε κολλητός μου, λέω κάτι συμβαίνει εδώ πέρα. Κάποιοι του έβαζαν λόγια και προς τιμήν του, όταν έφυγε, είπε ότι έκανε λάθος και παραδέχτηκε πως με αδίκησε. Θυμάμαι, επίσης, ότι τη δεύτερη χρονιά πήγε και είπε στον Αντωνίου ότι δεν με θέλει, ενώ είχα συμβόλαιο. Με φωνάζει ο Αντωνίου, μου λέει πήγαινε στον πρόεδρο, τον Πατέρα. Πηγαίνω και του λέω τότε του προέδρου ότι οι 20 από τους 23 παίκτες τον βρίζουνε και ότι σύντομα θα φύγει. Ο Τεν Κάτε είχε γνώσεις, δεν σε κέρδιζε όμως με τη νοοτροπία του».
Για το πώς τον αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος:
«Δεν με τιμήσανε από τον Παναθηναϊκό. Οταν πήραν το νταμπλ, δεν με κάλεσαν στη φιέστα. Δεν ξέρω γιατί συνέβη. Αυτό όμως που με συγκινεί, είναι ότι ο κόσμος, όχι μόνο οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, μου δείχνουν την αγάπη τους στο δρόμο, τώρα που έχω τελειώσει την καριέρα μου».
Για το ποιος παίκτης από όσους συνεργάστηκε, δούλευε πιο πολύ από όλους:
«Ο Βύντρα μετά από κάθε προπόνηση δούλευε σαν σκύλος. Εμενε μία ώρα παραπάνω στην προπόνηση. Έτσι εξηγείται που ενώ είναι παρεξηγημένος ήταν πάντα βασικός. Παιδιά που δουλεύουν και έχουν διάθεση και θέληση μπορούν να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου