Επικίνδυνο το νηπιαγωγείο του Αναστασίου

Διαλυμένες ομάδες που τις ανασταίνουμε. Classic story... 

Η κρίση της Καμπάλας ήταν ένα ψέμα. Καμία Καμπάλα δεν δημιούργησε καμία κρίση στον Παναθηναϊκό. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καμία κρίση. Απλά αυτή η ομάδα δεν μπορεί. Και αν μπορεί, το κάνει κατά διαστήματα. Δεν υπάρχει μετάλλο σε αυτήν την ομάδα, όπως δεν υπάρχουν ηγέτες. Καθοδηγείται από έναν προπονητή που πλέον αρχίζει και δείχνει πως έπιασε το ταβάνι, αφού δεν παρουσιάζει κάτι καλύτερο και από την πρώτη του χρονιά δεν την έχει ανεβάσει επίπεδο.

Ο Παναθηναϊκός σήμερα έχασε με κάτω τα χέρια από τον Πανιώνιο, χωρίς καν να προσπαθήσει. Και δεν προσπάθησε γιατί είτε τα κακομαθημένα -που απολαύσανε όση στήριξη δεν είχαν πραγματικά μεγάλοι ποδοσφαιριστές- κατεβήκαν σαν σε εκδρομή στο πρώτο ημίχρονο, είτε γιατί έχουν μπει στην διαδικασία αλλαγής προπονητή, είτε γιατί πολύ απλά δεν μπορούσαν.

Ένας Πανιώνιος λίγο καλύτερος από την Καμπάλα δεν μας επέτρεψε να του κάνουμε μια οργανωμένη ευκαιρία πριν τις καθυστερήσεις του αγώνα, μας κέρδισε στο χαλαρό και μας έστειλε στο -3 από την τρίτη αγωνιστική, πίσω από τον διορισμένο.

Πλέον έχουμε να κάνουμε μια ομάδα που πριν 2 χρόνια της συμπεριφερθήκαμε σαν να ναι νηπιαγωγείο. Την βοηθήσαμε με το χειροκρότημα μας και την στήριξη μας να σταθεί στα πόδια της και να κάνει τα πρώτα βήματα της. Δεθήκαμε μαζί της γιατί πρώτη φορά βλέπαμε μια τέτοια προσπάθεια. Χαρήκαμε και μεγαλώσαμε το ταβάνι μας με το διπλό στο Καραϊσκάκη και την κατάκτηση του Κυπέλλου. Όμως από τότε το νηπιαγωγείο δεν μεγάλωσε. Ούτε από την μεριά του προπονητή, ούτε από αυτήν των παικτών. Οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες συμπεριφορές, τα ίδια λάθη. Μηδέν βελτίωση πέρυσι, πισωγυρίσματα φέτος.

Ήμασταν θετικοί σε αυτήν την προσπάθεια. Όμως δεν δηλώσαμε ικανοί να ανεχτούμε, δύο χρόνια μετά να συνεχίζουμε να βλέπουμε παίκτες να μην μεγαλώνουν και προπονητή να μην προσφέρει κάτι καινούριο στην ομάδα.

Χρυσή και άγια η ποδοσφαιρική λογική και τα μαθήματα ψυχραιμίας αλλά ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να μικραίνει σε όλα τα επίπεδα στο ποδόσφαιρο και να μην κατακτά τίτλους. Στο στημένο πρωτάθλημα που αποφάσισε να συμμετάσχει ξανά ο Γ.Αλαφούζος, οι 3 πόντοι που χαθήκαν σήμερα σημαίνουν και την απώλεια του πρωταθλήματος. Ακόμη και να είχαμε μετά σερί νικών, ακόμη κι αν είχαμε πολύ ποιοτική ομάδα. Που δεν (θα) έχουμε τίποτα από τα δύο.

Ο Παναθηναϊκός δεν περνάει κρίση. Απλά είναι ένα νηπιαγωγείο ενός προέδρου που πειραματίζεται με τα διοικητικά μοντέλα που έχει στο νου του, ενός προπονητή που έχει μπόλικη θεωρία αλλά περιορισμένη πράξη και παικτών που παθαίνουν αλλά δεν μαθαίνουν.

Είναι πλέον ξεκάθαρο αυτό. Τα ίδια θα συμβούν και τους επόμενους μήνες, όπως συνέβαιναν και τους προηγούμενους.


ΥΓ: Βάλανε γκάζια Φύσσας και Βόκολος όλη την εβδομάδα στους παίκτες. Στα παπάρια τους, τους γράψανε...

ΥΓ2:  Απέφυγα τις κλισέ ατάκες όπως "αυτό δεν είναι Παναθηναϊκός". Είτε γιατί έχω ξεχάσει τι σημαίνει Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο, είτε πολλοί πιτσιρικάδες απλά δεν ξέρουν. Και αυτό είναι το χειρότερο από όλα.

YΓ3: Την εγκληματική οργάνωση την νομιμοποιήσαμε φέτος. Αν συνεχίζουν να μας σφυρίζουν με...στιλ, τότε πλέον αυτό είναι ευθύνη του ίδιου του Αλαφούζου. Όταν κάποιος σου πουλάει πρέζα και κανένας δεν τον ακουμπάει, μετά από λίγο είναι και δικιά σου ευθύνη αν συνεχίζεις να την παίρνεις.