Ημέρα ντέρμπι σήμερα και κλείνουμε μια δεκαετία από την τελευταία φορά που πήγαμε στην έδρα του γαύρου. Μια δεκαετία! Περνάει μια γενιά και θα περάσει κι άλλη μία που δεν θα έχει ζήσει πως είναι να πηγαίνεις στην έδρα του γαύρου και πως είναι να έχεις δώσει και μια δεύτερη μάχη, της κερκίδας.
Τα συναισθήματα χαράς ή λύπης μετριάζονται κατά πολύ όταν βλέπεις το ματς από την τηλεόραση. Το ίδιο είναι να έχεις τους άλλους απέναντι σου λίγες θύρες μακριά; Μια δεκαετία λοιπόν τώρα, έχουμε και οι μεν και οι δε, μια τηλεόραση απέναντι μας. Και το χειρότερο; Το έχουμε συνηθίσει και δεν κάνουμε τίποτα για να βελτιώσουμε την φάση..
Ντέρμπι χωρίς οπαδούς δύο διαφορετικών χρωμάτων, είναι μισά ντέρμπι. Και όλα τα άλλα είναι για να χουμε να λέμε..
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου