Νίκος Παγκάκης
Για να είμαι πιο ακριβής, ίσως το πέτυχε εν μέρει και εμμέσως πλην σαφώς, όχι με τις επιλογές του στη διάρκεια του ματς, αλλά με το συνολικότερο ποδοσφαιρικό δημιούργημα του και την νοοτροπία νικητή που έχει εμφυσήσει στους παίκτες.
Ομάδα “ατσάλι”, μεγάλα λάθη και μικρό το κακό. Όσα είδαμε στο Αγρίνιο συμπυκνωμένα σε μια φράση. Σε μια έδρα που δεν είναι
φωτιά και λάβρα αλλά στην οποία δεν πας για τουρισμό το Τριφύλλι πήρε την ισοπαλία την ύστατη ώρα με πιο αδύναμο αντίπαλο και με παίκτη λιγότερο χάρη στην... "ατσαλένια" θέληση των παικτών του. Ακριβώς όπως συνέβη και με τον Ατρόμητο. Πείσμα, ποδοσφαιρικός εγωϊσμός, δέσιμο, νοοτροπία μαχητή έπαιξαν το ρόλο τους.. Όλοι χάνουν και κερδίζουν μαζί. Την ευθύνη της συνολικής εικόνας, που δεν ήταν δα και η καλύτερη στο Αγρίνιο , έχει πάντα ο προπονητής. Στα καλά και τα δύσκολα !
Ο Πορτογάλος όμως - και συγνώμη κόουτς - έχει και ευθύνες για το ότι χάθηκαν τρεις πολύτιμοι βαθμοί. Άφησε έξω το πρώτο βιολί του, τον Λέτο, ελέω τιμωρίας, ενώ μπορούσε να λείψει από κάποιο - θεωρητικά - πιο βατό εντός έδρας ματς. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ατυχία της απουσίας του εκπληκτικού στις ασίστ Κουϊνσι αποδυνάμωσε τον Παναθηναϊκό σε ταχύτητα τον έκανε πιο προβλέψιμο. Οι δηλώσεις του πως δεν υπολόγισε στους τραυματισμούς πριν ένα μήνα, δεν ικανοποιούν. Γιατί και πριν από ένα μήνα ο Παναιτωλικός στο Αγρίνιο και πάλι δεν ήταν ευκαταφρόνητος αντίπαλος.
Κατά δεύτερον δεν αγωνίστηκε με φορ περιοχής. Με καθαρό επιθετικό - ενώ είχε απουσίες σημαντικές. Όταν στις προπονήσεις χρησιμοποιείς τον Τοτσέ στην κορυφή και τελικά βάζεις τους Κλέϊτον - Καραγκούνη ποντάροντας σε ένα πιο ευέλικτο σχήμα που στην πορεία δεν ρολάρει στο χόρτο, έχεις μία επιλογή. Κάνεις γρήγορα αλλαγή και ρίχνεις στη μάχη“καθαρόαιμο” επιθετικό.
Δεν ρίχνεις. όμως, πρωταρχικά στο ματς τον Πετρόπουλο (ήταν μαχητικός και φιλότιμος) που πριν λίγα 24ωρα πριν ήθελες (και θες) να παραχωρήσεις, γιατί δεν τον υπολογίζεις στους παίκτες πρώτης γραμμής. Ποντάρεις σαφώς στον Τοτσέ ως πρώτη αλλαγή, έστω και καθυστερημένη. Όχι επειδή το λέω εγώ, ούτε διότι σκόραρε εν τέλει. Μα γιατί το επιτάσσει η κοινή ποδοσφαιρική λογική, όσο υπάρχει αυτή στη μπάλα.
Ειδικά δε, όταν ο παίκτης το καλοκαίρι ήταν και δική σου επιλογή, τον στηρίζεις. Με τα μείον του ναι, να το δεχτώ. Όμως συνυπολογίζουμε πως νεοφερμένος Ισπανός έχει πετύχει ήδη 4 γκολ με την πράσινη φανέλα. Δύο στο πρωτάθλημα σε μόλις 278 λεπτά συμμετοχής σε 5 ματς και άλλα τόσα στην Ευρώπη. Δείχνει να έχει πιο εύκολο το γκολ από τον αξιόλογο “Πετρογκολ”.
Εν πάσει περιπτώσει, τίποτα δεν χάθηκε. Με δύο νίκες στα εξ αναβολής ματς ο Παναθηναϊκός όχι μόνο παραμένει κορυφή αλλά έχει βγάλει και πρόγραμμα φωτιά και μπορεί να αισιοδοξεί για τη συνέχεια της πορείας του. Οι απαιτήσεις, όμως, από τον Φερέϊρα είναι πολύ μεγάλες, ακριβώς επειδή μπορεί να κάνει τη διαφορά στον Παναθηναϊκό με τις γνώσεις και την τεράστια εμπειρία του. Θα είναι αστείο να αμφισβητήσει κάποιος την αξία ενός τόσο καλού προπονητή. Δικαιούται, όμως, καλοπροαίρετα να τον κρίνει.
Προσωπικά, δηλώνω ένθερμος υποστηρικτής του Πορτογάλου με τα συν και τα πλην του. Και νομίζω τα συν είναι πολύ περισσότερα. Στο Αγρίνιο, όμως, εκ του αποτελέσματος έσφαλε. Δέχομαι, όμως, πως δικαιούται κι αυτός όπως κι όλοι όμως, να βρεθεί σε κακή ημέρα.
http://prasinanea.gr/editorial/article1563431.ece
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου