Νίκος Παπαδογιάννης
«Περίμενε και θα δείς», μου είπε μακριά από το μικρόφωνο ένα εκλεκτό μέλος της αποστολής του Παναθηναϊκού. «Όταν βγει στο παρκέ αυτό που σχεδιάζει ο Ομπράντοβιτς, η ομάδα θα βγάλει μάτια. Μιλάμε για το μπάσκετ του 21ου αιώνα».
Ο διάλογος έγινε στο Μιλάνο, αλλά όχι σήμερα ούτε χθες. Πέρυσι συνέβη, στο προηγούμενο ταξίδι του Παναθηναϊκού στην Ιταλία. Εκείνο το ματς συνοδεύτηκε από πειστική νίκη (81-71) και εμφάνιση με εκτυφλωτικές εκλάμψεις, αλλά και νεκρά διαστήματα.
«Περίμενε και θα δεις», ήταν το μήνυμα που έλαβα από
τα ενδότερα της ομάδας. «Είναι θέμα χρόνου. Αν όχι φέτος, σίγουρα του χρόνου». Στο απέναντι κάθισμα του αεροπλάνου, ο Ομπράντοβιτς έμοιαζε ήσυχος και κατασταλαγμένος.
Δεν πολυπίστεψα εκείνη την προφητεία, μέχρι που είδα τον Παναθηναϊκό να εξολοθρεύει τη Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά, με όπλο όχι τον ανταρτοπόλεμο, αλλά γνήσιο, μεγαλειώδες μπάσκετ του προπονητή και των παικτών. Κι έπειτα τη Σιένα και τη Μακάμπι στο φάιναλ-φορ. Ο 6ος τίτλος αποκτήθηκε εκτός προγράμματος, νωρίτερα απ’όσο θα υπολόγιζε και ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς.
Πέρασαν μερικοί μήνες και ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στο Μιλάνο για να παίξει ξανά με την Αρμάνι, του φευγάτου Φώτση πλέον, του φευγάτου Νίκολας και του Μπουρούση. Το υπερηχητικό μπάσκετ που τότε υποσχόταν η ομάδα το κατέθεσε με καθυστέρηση ενός έτους, σε μία ισοπεδωτική παράσταση που θάμπωσε την Ευρώπη. Μήπως ο Σέρβος ετοίμαζε το αριστούργημά του για το έτος 2012;
Πλήρης, πλέον, ο Παναθηναϊκός επέτρεψε χθες να πέσουν όλα τα κομμάτια του παζλ στη σωστή τους θέση.
Ο Περπέρογλου κατέφτασε από το ιατρείο και πήρε θέση δίπλα στον πολυσύνθετο Σάτο και τον Διαμαντίδη, για να συγκροτηθεί έτσι μία τριάδα επίμονων αμυντικών με μακριά χέρια, πλούσια αθλητικά προσόντα, αλλά και ικανότητες στο σκοράρισμα.
Ο Μπατίστ ξαναβρήκε σιγά σιγά τον εαυτό του και έγινε ο γνωστός Μπατίστ, με πολυπρόσωπο καστ υποστηρικτών: Τσαρτσαρής, Μάριτς, Βουγιούκας. Ο τελευταίος είναι πλέον μία αξιόπιστη λύση όταν η ομάδα καλείται να παίξει με πλάτη.
Ο Σμιθ φοράει τη μάσκα του Φώτση, ενώ ο Καϊμακόγλου κάνει σωστά όλες τις δουλειές.
Ο Καλάθης έρχεται από τον πάγκο για να αλλάξει το ρυθμό και να κινήσει τα νήματα χωρίς να νιώθει το βάρος της ευθύνης. Ο Σάρας είναι ο Σάρας και ο Λόγκαν γίνεται 12ος παίκτης πολυτελείας.
Στις καλύτερές της βραδιές, αυτή η ομάδα μπορεί, πράγματι, να παίξει το μπάσκετ του 21ου αιώνα. Πόσοι αντίπαλοι θα εμφανιστούν ικανοί να της προκαλέσουν βραχυκύκλωμα;
Πάντως όχι η Εμπόριο Αρμάνι. Εάν κρίνω από την αποψινή της εμφάνιση, είναι η χειρότερη ομάδα που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στο Τop-16, εξόχως ευάλωτη για έναν Παναθηναϊκό που πήγε στο Μεδιόλανο διαβασμένος και αποφασισμένος να τηρήσει κατά γράμμα το σχέδιό του.
Στη σκακιέρα αυτού του αγώνα, ο Ομπράντοβιτς έκανε ματ στο Σέρτζο Σκαριόλο χωρίς να χάσει ούτε πιόνι. Δικαίως αποδοκιμάστηκε από το κοινό της η Αρμάνι. Η μετριότητά της ήταν ο μοναδικός αστερίσκος στους διθυράμβους που δικαίως εισπράττει ο Παναθηναϊκός.
http://www.gazzetta.gr/euroleague/article/item/258904-perimene-kai-tha-deis
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου