Όσο περνούσε η ώρα του δεύτερου παιχνιδιού κόντρα στην Σαχτάρ γινόταν ολοένα και περισσότερο εμφανές πόσο αναγκαία ήταν η πρόκριση κόντρα στους Ουκρανούς. Την ίδια στιγμή, η ιδέα του αποκλεισμού θα ήταν ολοένα και πιο σοκαριστική, αφού τα μεταξύ μας παιχνίδια έδειχναν πως η ομάδα δεν μπορούσε να πιστεύει πως δεν άξιζε την πρόκριση και όταν ο αντίπαλος έμεινε με 10, το πρέπει έγινε ακόμη μεγαλύτερο.
Αν και χρειάστηκε να αναλάβει δράση ο Ντραγκόφσκι και να κατεβάσει ρολά, ασφάλειες και τα συναφή, η πρόκριση στην Κρακοβία ήταν και ένα μεγάλο μαξιλάρι ασφαλείας για τον ίδιο τον Βιτόρια. Ό,τι καλό κι αν παρουσίαζε με την ομάδα θα πήγαινε άκλαυτο εάν αυτό δεν συνδυαζόταν με πρόκριση και πιθανότατα η πόρτα της εξόδου θα γινόταν αργά ή γρήγορα μονόδρομος στο απευκταίο σενάριο, όπου η ομάδα βίωνε 3/3 αποκλεισμούς και έμενε εκτός Ευρώπης.
Αυτή η πρόκριση απέβαλε το άγχος για την συνέχεια, του δίνει χρόνο να δουλέψει και μεγαλύτερη άνεση και ευελιξία στις επιλογές προσώπων για την συνέχεια.
Σίγουρα, αυτό το μαξιλάρι θα μπορούσε να είχε έρθει 2 εβδομάδες νωρίτερα αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου