Στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό εδώ και πάρα πολλά χρόνια τα πάντα πάνε στραβά. Ακόμη κι όταν υπάρχει κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας, σύντομα έρχεται η κατραπακιά, να μας φέρει στα ίσια μας. Συνεπώς, το ποτήρι πάντα θα το βλέπουμε μισοάδειο και πάντα θα εφευρίσκονται λόγοι για να γκρινιάξουμε.
Και είναι απολύτως φυσιολογικό. Όταν η ομάδα στερείται νικών, πορειών και τίτλων, τότε ο κόσμος θα δίνει ολοένα και μεγαλύτερη αξία σε ασήμαντα ζητήματα.
Αυτήν την φορά, η αφορμή για γκρίνια είναι η τρίτη φανέλα που σχεδόν πάντα δεν έχει καμία σχέση με τα χρώματα της ομάδας μας και εξυπηρετεί άλλους, εμπορικούς, σκοπούς. Από όταν λανσαρίστηκε η μπλε φανέλα, έχουμε δει μαύρες, μωβ, γκρίζες και πάει λέγοντας. Φέτος θα δούμε και μια με ροζ ρίγες, ακολουθώντας τα χνάρια άλλων Ευρωπαϊκών ομάδων που τις φόρεσαν χρόνια πριν.
Προσωπικά, δεν μου καίγεται καρφί αν είναι ροζ. Μου καίγεται καρφί που η τρίτη φανέλα διαχρονικά δεν έχει σχέση με τα χρώματα της ομάδας. Μου καίγεται καρφί, όταν κοτσάρονται χορηγοί με κόκκινες αποχρώσεις και όταν στα μανίκια αναγράφεται Piraeus, που μόνο και μόνο για λόγους τακτ προσπαθείς να το αποφύγεις.
Όμως...this is life in Panathinaios. Στην μπάλα έτσι και στο μπάσκετ sold out για αντίστοιχες φανέλες που δεν έχουν καμία σχέση με τα χρώματα που πρεσβεύει η ομάδα. Γιατί ξαναλέω, όταν μέσα στο χορτάρι δεν πετυχαίνεις τίποτα επί σειρά ετών, τότε αναλώνεσαι σε ζητήματα που δεν έχουν καμία αξία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου