Δεν μου αρέσει καθόλου σε μέρες γιορτής να κάθομαι και να γκρινιάζω. Καθόλου. Όμως, μέχρι ο Λημνιός να πιάσει αυτό το πλασέ και μετά να πάρει την μπαγκέτα ο Ντραγκόφσκι, αυτά που είχα στο μυαλό έχουν εντελώς διαφορετική χροιά και δεν πρέπει να αποσιωπηθούν.
Μα πήγες στον τελικό του Κυπέλλου και δουλειά έγινε, θα μου πεις...
Ναι, αλλά δεν σου έχει μείνει μόνο ο τελικός για να τελειώσει η σεζόν και το πρωτάθλημα είναι θεωρητικά ο μεγάλος στόχος.
Εάν λοιπόν δεν έμπαινε το γκολ του Λημνιού, θα έγραφα πως η ομάδα είδε στόχο και χέστηκε πάνω της. Η παρουσία της στον αγώνα, παρά τα αβαντάζ που είχε (σκορ και έδρα), ήταν τραγική, αδυνατώντας να βγάλει πνεύμα νικητή.
Χαρακτηριστικό είναι πως δεν έκανε ούτε μια κλασική ευκαιρία στην κανονικά διάρκεια και αντιμετώπισε το ματς ως μια ευκαιρία για να πάει...σβηστό Χ.
Ευτυχώς, η στραβή δεν έγινε, η πρόκριση ήρθε και τα όσα απόνερα θα δημιουργούσε ένας τέτοιος αποκλεισμός, δεν θα τα μάθουμε ποτέ.
Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς. Παρότι η ομάδα έχει δείξει καλή εικόνα στα ντέρμπι, με την σημερινή της συμπεριφορά δεν γίνεται να πάρει το πρωτάθλημα.
Προσωπικά, το σημερινό παιχνίδι μου θύμισε το περυσινό με τον Πάοκ, όπου και πάλι τα πάντα ξεκινούσαν ιδανικά δύο στροφές πριν την λήξη του πρωταθλήματος κι όμως η ομάδα...ζαλίστηκε από το άγχος του "πρέπει".
Ξαναλέω, η πρόκριση μπορεί να ήρθε σήμερα, όμως το πρωτάθλημα δεν θα έρθει με τέτοια αγωνιστική συμπεριφορά.
Σήμερα είμαστε όλοι χαρούμενοι και ζήσαμε κάτι που δεν έχουμε νιώσει ξανά αλλά ό,τι συνέβη πριν το γκολ του Λημνιού πρέπει να γίνει μάθημα στην ομάδα.
Αν θέλει να πάρει το πρωτάθλημα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου