Την άλλη Τετάρτη λοιπόν...
Απέναντι στον Πάοκ για την πρόκριση στον τελικό Κυπέλλου...
Τι πρέπει να συμβεί; Ή μάλλον ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας;
Απλή και βρίσκεται στις οπαδικές μας βάσεις...
Όταν θες να λες πως η έδρα σου είναι ΕΔΡΑ και θες να κερδίσεις ένα παιχνίδι, τότε αφήνεις τα πολλά-πολλά και επικεντρώνεσαι στα λίγα και βασικά.
Αρχικά γεμίζεις το γήπεδο...κάτι που δεδομένα θα συμβεί.
Πας με μυαλό και οπαδική κουλτούρα...χωρίς να επιτρέπεις, να γίνεις συμμέτοχος σε διάφορα καραγκιοζιλίκια του αντιπάλου...
Και ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που θα πατήσουν το πόδι τους στο χορτάρι της Λεωφόρου αναλαμβάνεις δράση με την ΦΩΝΗ.
Τους δίνεις να καταλάβουν πως ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΛΕΩΦΟΡΟΣ. Συνθήματα που βγάζουν ένταση και πάθος.
Και μόλις ξεκινήσει το παιχνίδι...το βλέπεις πως πάει και η ΦΩΝΗ σου πάει με το ματς.
Όταν πας για do or die ματς...δεν τραγουδάς ούτε μέχρι να το φας...ούτε στις μεγάλες ευκαιρίες...ούτε για τόσο-όσο...
Όταν έχει άλλο χρώμα φανέλας την μπάλα δεν ακούει πόσο πολύ αγαπάς το τριφύλλι αλλά νιώθει την πίεση μέχρι να χάσει το τόπι...
Όταν η μπάλα κουμαντάρεται από την πράσινη φανέλα, η φωνή σου τους δίνει φτερά στα πόδια και λειτουργεί σαν έξτρα ώθηση για να πατήσουν στην αντίπαλη περιοχή και το σουτ τους να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη δύναμη...
Όταν πραγματικά θες, στο τέλος να είσαι ο νικητής...τότε η Θύρα 13 βρίσκεται σε όλες τις θύρες της Λεωφόρου και όχι μόνο στην Παναθηναϊκού!
Τα πράσινα σου...το κασκόλ σου...την σημαία σου...το πλακάτ σου...αλλά κυρίως την φωνή σου, που δεν θα σβήσει για 90 ή όσα λεπτά χρειαστεί.
ΥΓ: Με άλλα λόγια, την άλλη Τετάρτη...να συμβεί ό,τι δεν συνέβη στο ματς με την Μακάμπι ή στα περυσινά ματς με Άεκ/Πάοκ στα play off.
YΓ2: Μέσα στο γήπεδο...σε τέτοια ματς...ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να σε ξενερώνει η πράσινη φανέλα...ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ξενερώνεις την πράσινη φανέλα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου