Τώρα που τελείωσε ο...δεύτερος κύκλος του τριφυλλιού, νομίζω πως είναι μια καλή στιγμή για τα πρώτα συμπεράσματα, μιας και στην πρώτη φάση της σεζόν ζούσαμε την Ευρωπαϊκή πρόκληση των προκριματικών και με τις μεταγραφές να μην είναι ακόμη στην πρώτη γραμμή.
Εάν έπρεπε να βάλω ένα πρόσημο στις τελευταίες 23 μέρες των 7 παιχνιδιών, τότε αυτό θα ήταν θετικό, με την προφανή μουτζούρα, το βράδυ του παιχνιδιού με την Άεκ, όπου αντικρίσαμε αρχικά τον Μάγκνουσον να βγαίνει off για το υπόλοιπο της σεζόν και ύστερα την ομάδα να δείχνει ανήμπορη να διαχειριστεί την Άεκ.
Σε περίπτωση που η ίδια εμφάνιση επαναλαμβανόταν στο παιχνίδι με τον Πάοκ, τότε θα έπρεπε να δημιουργηθεί σοβαρή ανησυχία για την συνέχεια, όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη παρά το αρνητικό αποτέλεσμα.
Συνεπώς, η μεγάλη εικόνα έχει θετικό πρόσημο. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται φέτος απαλλαγμένος από το περυσινό πρόβλημα του περιορισμένου ρόστερ, πιο επιθετικός αλλά και πιο ασταθής αμυντικά.
Τα σερί παιχνίδια αντιμετωπίστηκαν επιτυχημένα με συνεχή rotation από τον Γιοβάνοβιτς σε όλες τις θέσεις, πλην των κεντρικών αμυντικών, όπου εκεί οι τραυματισμοί είναι συνεχόμενοι από την αρχή της σεζόν. 23/28 παίκτες του ρόστερ έχουν βρει χρόνο στα παιχνίδια και στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν βοηθήσει ουσιαστικά.
Επιπλέον, ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται πιο ενεργός επιθετικά, έχοντας σημειώσει 9 γκολ περισσότερα σε σχέση με το περυσινό σκοράρισμα στο αποτέλεσμα. Το τριφύλλι ανέβηκε επίπεδο απέναντι στους λεγόμενους μικρούς, τελειώνοντας εύκολα τα παιχνίδια και βρίσκοντας γκολ συνεχώς απο διαφορετικούς παίκτες.
Όμως, η άμυνα μπετό που προκαλούσε προβληματισμό σε κάθε αντίπαλη επίθεση, δεν υπάρχει πλέον. Η αμυντική γραμμή δεν κινείται σε ήρεμα νερά, πραγματοποιεί παιδικά λάθη και βγάζει πολλές αδυναμίες όταν ο αντίπαλος είναι κάποιου επιπέδου. Στα ματς με τους δικέφαλους, το πληρώσαμε με 4 εντός έδρας τέρματα και στο Ισραήλ χρειάστηκε τον Μπρινιόλι να κατεβάσει τα ρολά.
Ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος στον Ευρωπαϊκό του όμιλο και στο -3 στο πρωτάθλημα. Αυτό θα ήταν ικανό από μόνο του να δώσει έναν θετικό τόνο, αλλά κατ εμέ δεν είναι εκεί που πρέπει να εστιάσουμε. Το τριφύλλι πραγματοποιεί καλύτερες εμφανίσεις σε σχέση με πέρυσι που έπαιρνε μεν τις νίκες αλλά προβλημάτιζε στις περισσότερες εξ αυτών. Φέτος, αυτό έχει αλλάξει με την ομάδα να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο.
Αυτά λοιπόν ανήκουν στο σήμερα. Το αύριο θα φέρει 13 παιχνίδια σε 2 μήνες. Παιχνίδια όπου θα κρίνουν αρχικά το Ευρωπαϊκό μας μέλλον και εν συνεχεία την δυναμική του τριφυλλιού στο πρωτάθλημα. Πλην των παιχνιδιών πρώτης "επικινδυνότητας", το τριφύλλι θα αντιμετωπίσει και όλους "καλούς μικρούς" του πρωταθλήματος, όπου το επίπεδο δυσκολίας θα είναι δεδομένα μεγαλύτερο από ότι με τον Βόλο, τον Παναιτωλικό, τον Αστέρα και τον Ατρόμητο.
Τέλος, να αναφέρω και πρόσωπα που με κάνουν να αισιοδοξώ ή που με προβληματίζουν για την συνέχεια:
1. Αράο. Ήρθε στο τέλος ως ποιοτική μεταγραφή και μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιώσει κάθε θετική πρόβλεψη. Επιβλητική παρουσία στον χώρο του κέντρου, με πολύ λίγα λάθη και φαντάζει ως η συνέχεια της θέσης Πέρεθ.
2. Τζούρισιτς. Λίγο-πολύ περιμέναμε πως θα ομορφύνει το παιχνίδι της ομάδας, αλλά πέραν τούτου είναι και αποτελεσματικός, με ενέργειες που γίνονται γκολ.
3. Μπρινιόλι. Ο καλύτερος τερματοφύλακας που έχουμε δει μετά την εποχή Νικοπολίδη. Και μόνο ότι έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια για να δούμε έναν υψηλής ποιότητας τέρμα, αυτό λέει πολλά.
4. Μλαντένοβιτς. Αν και ακόμη δεν λογίζεται ως βασικός, έχει δείξει πως είναι ικανός να ανεβάσει επίπεδο την επιθετική μας τάση, με τις σέντρες του και να βρίσκουν στόχο και να δίνουν βαθμούς.
5. Ιωαννίδης. Δεν χρειάζεται να γράωω κάτι. Τα ευκόλως εννοούμενα...
6. Βαγιαννίδης. Με βάση τα όσα είδαμε στην αρχή της σεζόν και μέχρι τον τραυματισμό του, με κάνουν να ανυπομονώ να τον δω στην επανέναρξη των αγώνων. Επιθετικά ξέραμε τι μπορεί να κάνει, αλλά πλέον έχει σταθεροποιηθεί και αμυντικά.
7. Μπερνάρντ. Ξεκάθαρα βελτιωμένος, λιγότερο φλύαρος και πιο αποτελεσματικός.
8. Σπόραρ. Όσο κι αν θέλω να τον...γλυκάνω στα μάτια μου, δεν είναι ο επιθετικός που αρμόζει στην ομάδα. Είναι για εμένα το μόνο ψεγάδι στην φετινή προσπάθεια, μιας και εκτιμώ πως αν είχαμε ένα φορ επιπέδου, τότε το τριφύλλι θα έμπαινε με άλλη δυναμική στα μεγάλα ματς.
9. Μάγκνουσον. Δεν ξέρω πως θα καλυφθεί και κυρίως δεν ξέρω πόσο θα στοιχίσει η απώλεια του. Στο ματς με την Άεκ, όπου δεχόμασταν ψηλά πίεση και με τον Πέρεθ εγκλωβισμένο, τα πόδια του έλειπαν και η ανάπτυξη της ομάδας είχε βραχυκυκλωθεί. Μέχρι στιγμής, ο Γεντβάι δεν μου έχει βγάλει εμπιστοσύνη, ενώ από τον Αμερικάνο δεν έχουμε δει ακόμη κάτι.
10. Βιλένα. Παρότι ήρθε με περγαμηνές, μέχρι στιγμής δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα, σε μια θέση που είναι κομβική στα απαιτητικά ματς.
11. Αϊτόρ. Όπως φαίνεται, η μεγάλη επιστροφή δεν θα γίνει. Όχι γιατί το παιδί δεν θα ξαναπαίξει αλλά γιατί οι υπόλοιποι γύρω του παίζουν σε άλλες στροφές και είμαι αισιόδοξος ότι θα αποκτήσει ουσιαστικό πρώτο ρόλο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου