Συνειδητά, τόσες μέρες δεν έχω γράψει κάτι για όσα συνέβησαν με την δολοφονία του οπαδού της Άεκ.
Συνειδητά, δεν πρόκειται να γράψω κάτι και τώρα.
Γιατί δεν έχω σχέση με όλα αυτά και δεν με ενδιαφέρει να έχω. Και γιατί όταν δεν έχεις σχέση, δεν μπορεί να έχεις και άποψη για πράγματα που δεν γνωρίζεις.
Όλοι παίρνουν θέση ανάλογα με την...τάση και δεν κρίνουν το περιεχόμενο. Έτσι συνέβη και με το πανί που ανέβηκε στην Θύρα 13, στο ματς με την Άεκ.
Αλλά αυτά δεν αποτελούν θέμα συζήτησης για εμένα, γιατί δεν έχω καμία επαφή.
Όμως...επειδή πολλοί που είτε έχουν, είτε ΔΕΝ έχουν σχέση, αποφάσισαν να πάρουν θέση και να ορίσουν την λέξη του οπαδισμού, θέλω να πω δύο-τρία πράγματα...
Ο οπαδισμός πρέπει να είναι κάτι όμορφο.
Πρέπει να είναι οι εικόνες που πρωτο-είδες παιδί, όταν σε τράβηξαν στο γήπεδο.
Πρέπει να σου δημιουργεί συναισθήματα, τέτοια όπως όταν άκουσες τον ήχο του τυμπάνου, την τρέλα του οργανωτή, την ευρηματικότητα των συνθημάτων.
Πρέπει να συσχετίζεται με εικόνες, τέτοιες όπως όταν σηκωνόντουσαν ευφάνταστα πλακάτ με ουσιώδη μηνύματα, πρωτοποριακές χορογραφίες και εικόνες τίγκα στα χρώματα της ομάδας σου.
Ο οπαδισμός ΠΡΕΠΕΙ να είναι όμορφα συναισθήματα και πανέμορφες εικόνες.
Όχι ανακοινώσεις για πεσίματα, επεισόδια, φυλακές και θανάτους. Όχι ρητορικές μίσους και εκδίκησης.
Δεν αγαπήσαμε αυτά τα στοιχεία όταν ήμασταν παιδιά. Δεν ψηθήκαμε να φύγουμε θύρες παραπέρα για να βρεθούμε στο πέταλο, για τέτοιους λόγους.
Ο οπαδισμός είναι η κάψα που σε πιάνει όταν τρέχεις για να μπεις στο γήπεδο λίγο νωρίτερα από το νωρίτερα. Όχι να ντυθείς στα μαύρα και να προετοιμαστείς για πόλεμο με την αστυνομία και τους αντίπαλους οπαδούς.
Οπαδισμός είναι η χαρά που θα σου δώσει η νίκη της κερκίδας με τους απέναντι, όταν θα τους "πατήσεις" στην φωνή. Όχι η χαρά που θα τους πάρεις ένα σκηνικό.
Προφανώς και το έχουμε χάσει...
Προφανώς και ασχολούμαστε με μη οπαδικά στοιχεία...
Προφανώς και υπάρχει κίνδυνος να μην επανέλθουμε στα φυσιολογικά...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου