Η υπόθεση του Τόμας Γουόκαπ που έγινε...Θωμάς με διαδικασίες fast track, μοιραία μονοπωλεί το ενδιαφέρον του Ελληνικού αθλητισμού. Προφανώς, η ταχύτητα και ο χρόνος του εν λόγω παραδείγματος Ελληνοποίησης παίκτη έχουν την δική τους σημασία.
Από την μια ο γαύρος κάνει επίδειξη δύναμης με την διοίκηση Λιόλιου και κερδίζει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στον προγραμματισμό της νέας χρονιάς και από την άλλη η ΕΟΚ κερδίζει έναν ποιοτικό παίκτη, προσπαθώντας να δυναμώσει την Εθνική ομάδα για τις προσεχείς διοργανώσεις.
Κατανοώντας απόλυτα και τα δύο κέρδη που επωφελείται η διοίκηση της ΕΟΚ, αδυνατώ να αντιληφθώ...ή μάλλον φοβάμαι να σκεφτώ που θα καταλήξει όλο αυτό.
Εάν παίκτες που δεν έχουν συμπληρώσει ούτε 2 έτη στην χώρα μας και δεν έχουν καμία σχέση με αυτήν, καταφέρνουν τόσο εύκολα να...γίνουν Έλληνες, τότε τι κριτήρια θα έχουν απομείνει για να κερδίζει κάποιος μια θέση στην Εθνική ομάδα;
Γιατί, όσο σκάνδαλο είναι η περίπτωση του Γουόκαπ, τόσο σκάνδαλο θα είναι η περίπτωση κάθε επόμενου επίδοξου Γουόκαπ που θα καθυστερεί να πάρει το Ελληνικό διαβατήριο.
Χάνεται το νόημα των Εθνικών, η αξία των εγχώριων πρωταθλημάτων με τις υποχρεωτικές θέσεις Ελλήνων και μπασταρδεύεται το πράγμα δίχως κανένα φίλτρο.
ΥΓ: Και ακριβώς την ίδια άποψη είχα πριν χρόνια όταν άκουσα ότι ο Ζέκα φορούσε την γαλανόλευκη. Γιατί απλά χάνει την αξία του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου