Ο Απόλλων Σμύρνης έκανε το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του Challenger Cup, επικρατώντας εντός έδρας της Ισπανικής Τεράσα με 12-11 και είναι ένα παιχνίδι μακριά από ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο στο...πόλο!
Αρχικά, να σημειώσω το προφανές. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις τόσο ιστορικά σωματεία να αναδεικνύονται με τέτοιες επιτυχίες και να αντέχουν σε καιρούς που οι κατακτήσεις επικεντρώνονται σε λίγους Συλλόγους, σε όλα τα αθλήματα.
Πάμε τώρα στο επόμενο...
Το πόλο είναι...κρυφό μυστικό πως αποτελεί το αποπαίδι του Παναθηναϊκού και διαχρονικά το σαμποτάρει. Από το ξήλωμα της ομάδας των 90's για την απόκτηση του Αλβέρτη (ασχέτως των ιστορικών επιτυχιών που ήρθαν μετέπειτα στο μπάσκετ) μέχρι το ανοικτό κολυμβητήριο 500 θέσεων στον Βοτανικό.
Βλέποντας λοιπόν την συγκεκριμένη είδηση, αναρωτήθηκα πως γίνεται ένας Σύλλογος σαν τον Παναθηναϊκό να μην έχει καταφέρει κάτι ανάλογο ή για να είμαι πιο δίκαιος, πως γίνεται ο Απόλλων Σμύρνης των συγκεκριμένων δυνατοτήτων να πετυχαίνει μια τέτοια διοίκηση.
Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ονειρεύομαι για τον Παναθηναϊκό τα δευτερότριτα Ευρωπαϊκά, αυτό δεν αναιρεί σε τίποτα την παραπάνω απορία.
Είναι τελικά τόσο εύκολο, τόσο δύσκολο ή τόσο αδιάφορο το συγκεκριμένο άθλημα για να κερδίσει την ουσιαστική προσοχή μας και να επενδύσουμε σε αυτό;
ΥΓ: Στον αντίλογο θα μου πει κάποιος, πως ο Σύλλογος επενδύει στις ακαδημίες και τα αποτελέσματα φαίνονται στις μικρές ηλικίες, όπου το τριφύλλι κατακτά τίτλους. Μαζί του. Στις μεγάλες όμως, τι γίνεται; Γιατί αν οι μικρές ηλικίες αδυνατούν να στελεχώσουν την αντρική ομάδα, τότε το...έργο ρίχνει αυλαία από την μέση της παράστασης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου