Μια αποβολή στο 33' ήταν ικανή για να ολοκληρώσει το έγκλημα και ό,τι χτίστηκε μέχρι τα μέσα Νοέμβρη, να διαλυθεί μέσα σε 5 εβδομάδες. Ο Παναθηναϊκός που δεν ήξερες πως θα χάσει βαθμούς, μετατράπηκε σε μια ομάδα που δεν ξέρεις πως θα κερδίσει και κατάφερε να σβήσει όποια διαφορά ασφαλείας είχε και να πέσει στην δεύτερη θέση. Η έδρα της Τρίπολης τον πλήγωσε ξανά, έφυγε ηττημένος με 1-0 και η λήξη της 20ης αγωνιστικής επανέφερε την μιζέρια για καλά...
Μια μιζέρια που μου φαντάζει αρκετά δύσκολο να καταφέρει να την αποτινάξει η ομάδα, μιας και το...βεβαρημένο παρελθόν με τον Αλαφούζο δεν επιτρέπει αισιόδοξες σκέψεις. Οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν γκρεμοτσακίστηκαν με κάθε τρόπο τις τελευταίες αγωνιστικές και η όποια πίστη υπάρχει δεν υπερνικάει την άποψη μου, πως...ο Παναθηναϊκός έχει τα άντερα να γυρίσει το χαρτί στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα της τελευταίας 20ετίας.
Θα το πίστευα εάν όλοι αυτοί οι χαμένοι βαθμοί δεν ήταν συσσωρευμένοι και κάθε αγωνιστική δεν αποτελούσε ακόμη μια επιβεβαίωση πως ο Παναθηναϊκός σκάει.
Το πρωτάθλημα θέλει ψυχή, μυαλό, αυτοπεποίθηση, αποτελεσματικότητα και φρεσκάδα. Αν δεν μπορείς να έχεις όλα αυτά, τότε να έχεις κάποια. Μέχρι σήμερα πίστευα πως υπήρχε ψυχή. Με την κόκκινη στον Κουρμπέλη, η ομάδα έσβησε και όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος παρατάχθηκαν στο γήπεδο του Αστέρα.
Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς κατάφερε να πείσει τους πάντες πως μπορούν να της πάρουν το πρωτάθλημα ακόμη και με διψήφια διαφορά. Τους έβαλε στο παιχνίδι, τους έδωσε βαθμούς, ψυχολογία και σήμερα φαντάζει χειρότερη κι από τους τέσσερις...
Στην Νίκαια και με τον Όφη είπαμε πως και οι γκέλες κάποτε θα γινόντουσαν...
Στην Λιβαδειά είπαμε πως νίκες να ναι και όπως να ναι...
Στην Άεκ είπαμε πως ντέρμπι ήταν και χάθηκε στις λεπτομέρειες...
Στα Γιάννινα είπαμε ξανά πως οι νίκες μετράνε...
Με τον Πάοκ είπαμε -τρις- πως δεν μας βγήκαν τα παιχνίδια...
Στην Τρίπολη, τι να πούμε, όταν πλέον ροκανίσαμε μόνοι μας όλη την διαφορά και πέσαμε 2οι;
Θα μου πείτε, ήρθε η καταστροφή; Τελείωσε το πρωτάθλημα; Όχι...
Αλλά σας βγάζει πλέον η ομάδα την εικόνα ενός συνόλου ικανό να γυρίσει το χαρτί;
Γκολ δεν βάζουμε ούτε με αίτηση, οι πρωταγωνιστές έχουν παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, οι μεταγραφές που έπρεπε δεν έγιναν, η δημιουργία δεν υφίσταται στα χαρακτηριστικά μας, οι γκέλες στην άμυνα πλέον είναι μια σταθερά στο παιχνίδι μας και στα δύο τελευταία ματς πρωταθλήματος, οι αρχηγοί μας έφυγαν με προκλητικές κόκκινες κρεμώντας την ομάδα...
Την ίδια στιγμή, ο Γιοβάνοβιτς δήλωνε στην κάμερα πεπεισμένος πως η ομάδα θα επανέλθει στις κακές εμφανίσεις.
Μακάρι αυτό να γίνει, αλλά μέχρι στιγμής το πράγμα αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει...
ΥΓ: Εάν δεν είχαμε ζήσει ό,τι έχουμε ζήσει τα τελευταία -πολλά- χρόνια θα έλεγα πως είναι απλά μια κακή φάση και είναι απλά ένα -2, που προφανώς ανατρέπεται. Όμως, όσο έντονη ήταν η χαρά μου όταν η ομάδα δεν έχανε και φάνταζε έτοιμη για το πρωτάθλημα, τόσο έντονη είναι η στεναχώρια που φαντάζει έτοιμη να το λήξει...
ΥΓ2: Πως γίνεται να παίρνεις επιθετικό με 24 γκολ σε 31 αγωνιστικές στο Σουηδικό πρωτάθλημα και να τον στέλνεις δανεικό, όταν το νο1 πρόβλημα σου είναι το γκολ;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου