Ο Παναθηναϊκός δεν τα κατάφερε στο Τελ Αβίβ και γνώρισε ακόμη μια ήττα, αυτήν την φορά απέναντι σε μια παραδοσιακά δυνατή ομάδα και έδρα.
Η ομάδα του Ράντοσιτς δεν έχει καταφέρει -μέχρι στιγμής- να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, μιας και οι εμφανίσεις της δεν χαρακτηρίζονται από συνέπεια και τα αποτελέσματα της από συνέχεια. Είναι πασιφανές ότι χρειάζονται εργατοώρες για να βελτιωθεί η εικόνα, η ενεργοποίηση των Ουόλτερς και Μπείκον δεδομένα θα δώσει μεγαλύτερη δυναμική, όμως δεν είναι σίγουρο πως...ο μάγειρας και τα υλικά του θα μπορούν να δημιουργήσουν ένα όμορφο αποτέλεσμα.
Εάν κοιτάξει κάποιος την -μέχρι στιγμής- μεγάλη εικόνα, θα δει ότι το τριφύλλι έχασε με κάτω τα χέρια ένα κύπελλο από τον αιώνιο αντίπαλο, έχασε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος από μια ομάδα με υποπολλαπλάσιο μπάτζετ/δυναμική/ποιότητα και μετράει στην Ευρώπη 1 νίκη σε 5 παιχνίδια.
Η πραγματικότητα πως η ομάδα είναι καινούργια και χρειάζεται χρόνο προσαρμογής είναι αδιαμφισβήτητη. Όμως, δεν είναι η -εύκολη- δικαιολογία στα πάντα. Εάν ο Παναθηναϊκός δεν χτίσει, τότε θα συνεχίσει να περιστρέφεται σε ένα φαύλο κύκλο και κάθε τρεις και λίγο θα βρίσκεται σε διαδικασία νέων ξεκινημάτων. Το παράδειγμα του Ολυμπιακού είναι ευτύχημα για να το συνειδητοποιήσουν άπαντες πιο εύκολα πως η ομοιογένεια είναι το χαρακτηριστικό που φέρνει επιτυχίες και δεν υπάρχει την δεδομένη χρονική στιγμή σε εμάς. Αν και μια ματιά στο δικό μας παρελθόν θα ήταν υπεραρκετή για να το αντιληφθούμε.
Το ερώτημα είναι εάν ο Παναθηναϊκός έχει βαδίσει φέτος σε αυτήν την λογική και δεν βλέπουμε ξανά μια ομάδα μιας χρήσης που καλείται απλά να βγάλει την χρονιά...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου