Δεν ξέρω πόσοι λαοί θα άντεχαν τόση κακοποίηση της ιστορίας τους και τόσο πόλεμο από μέσα.
Αυτό που ξέρω είναι πως κάθε φορά που γεμίζει το γήπεδο, κάθε φορά που οι θύρες είναι όρθιες και ζουν έντονα το παιχνίδι, σκέφτομαι πως αυτή η σπίθα υπάρχει και απλά θέλει τις χαρές που αξίζουν σε αυτόν τον Σύλλογο για να αρπάξει.
Σκεφτείτε δηλαδή να παίρναμε κούπες, να είχαμε Ευρωπαϊκά βράδια προκρίσεων και οι στόχοι να ήταν οι πρώτες θέσεις και όχι οι τέταρτες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου