Επειδή τις τελευταίες μέρες η λέξη "οπαδός" βρίσκεται στο στόχαστρο όλων, ύστερα από τα απάνθρωπα αποτελέσματα "οπαδών" που αφαίρεσαν μια ζωή αλλά και τις άρρωστες "οπαδικές" δράσεις των τελευταίων δεκαετών που γίνονται ολοένα και χειρότερες και πλέον αποτελούν την κανονικότητα...
...το χθεσινό παιχνίδι στην Ισπανία, μας βοήθησε να θυμηθούμε ξανά την κανονική λέξη του οπαδού.
Πως;
Με μια ματιά στην γωνία του κλειστού, όπου η Ισπανική τηλεόραση αφιέρωσε ουκ ολίγες φορές τα πλάνα της. Στους ΟΠΑΔΟΥΣ του Συλλόγου που ταξίδεψαν από άλλες χώρες για να βοηθήσουν το βόλεϊ να πάρει την πρόκριση.
Με τραγούδι και μια γωνία ντυμένη στα πράσινα.
Με κασκόλ και πανιά.
Και στο τελευταίο πλάνο είδαμε την ομάδα μας να πανηγυρίζει μαζί με τους οπαδούς μας. Και αυτή η εικόνα μου θύμισε εικόνες από το πρόσφατο παρελθόν και με βοήθησε να ξεκαθαρίσω ακόμη περισσότερο την έννοια του οπαδού. Γιατί η συνήθεια είναι τραγική και σε βοηθάει να ξεχάσεις...
Τις εικόνες από το 2018, όταν ο Παναθηναϊκός νικούσε την Νίκη Αιγινίου και έμενε στην Α1...
Από το 2015, όταν ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερνε να κάνει το 3-1 στα ημιτελικά κόντρα στο μεγάλο φαβορί...
Αυτή η εικόνα δεν παίζει στον Παναθηναϊκό μόνο στις αποθεώσεις, αλλά και σε στιγμές λύτρωσης...σε στιγμές ξενέρας.
Γιατί οπαδός είναι να είσαι στο πέταλο και στα έτσι και στα αλλιώς, τραγουδώντας για την ομάδα του.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο, τίποτα πιο Παναθηναϊκό!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου