Πως η ελπίδα έγινε αδιαφορία...


Χατζηγιοβάννης και Μπουζούκης φαίνεται να βρίσκονται στα τελευταία τους, με τον πρώτο να μην είναι πολύ πιθανό να ανανεώσει το συμβόλαιο του και τον δεύτερο να βρίσκεται στην πόρτα εξόδου.

Δύο παίκτες που καθιερώθηκαν στην εποχή του σκληρού μνημονίου του Αλαφούζου και 4 χρόνια μετά, ο ένας δεν έχει καταφέρει να πάρει την φανέλα βασικού σπίτι του και ο άλλος βρίσκεται μεταξύ πάγκου και εξέδρας.

Αδίκησαν τους εαυτούς τους; Αδικήθηκαν από την ποδοσφαιρική παράνοια που κυριάρχησε τα τελευταία 2 χρόνια;

Θεωρώ, πως εάν πραγματικά έκαναν, θα είχαν βρει τον τρόπο να αποτελούν την σύγχρονη εκδοχή των πράσινων Διόσκουρων.

Τελικά, μπορεί να αποχωρήσουν αμφότεροι και ελάχιστοι, αν όχι κανένας, να στεναχωρηθούν... 

Σχόλια