Συνηθίζεται να χαρακτηρίζουμε την Λεωφόρο ως "κολαστήριο", "καμίνι" κτλ κτλ. Όμως η αλήθεια είναι πως πέραν του ημιτελικού με τον Όφη πρόπερσυ, η Λεωφόρος δεν έχει ξαναγίνει κάτι από αυτά για τους αντιπάλους. Μπορεί να θέλουμε να πιστεύουμε κάτι τέτοιο, αλλά όσοι έχουμε ζήσει την Λεωφόρο και παλιά ξέρουμε πολύ καλά μέσα μας πως αυτό το γήπεδο μπορεί να βγάλει πολύ περισσότερη ένταση και πίεση για τον αντίπαλο.
Αν τραγουδάει και πηγαίνει
πάνω-κάτω το πέταλο γίνεται μια καλή εξέδρα και μέχρι εκεί. Η "κολασμένη ατμόσφαιρα" και η "καυτή έδρα" δημιουργείται μόνο με συμμετοχή όλων των θυρών. Μόνο όταν όλοι συμμετέχουν στα συνθήματα, μόνο όταν βγάζουν πιτσιρικάδες και παπούδες, αλήτες και κυριλέδες το ίδιο πάθος.
Χθες έκανε σχεδόν όλο το γήπεδο το χόρτο. Μπορεί να φαίνεται σε κάποιους πανηγύρι και μέχρι εκεί αλλά διαφέρει πολύ όλο το γήπεδο να το τραγουδάει από πάνω σου. Και έτσι πρέπει να γίνεται με τα συνθήματα που τραβάνε.
Μακάρι λοιπόν με την Μπριζ να δημιουργήθηκε μια νέα era σχετικά με την νοοτροπία του κόσμου. Οι έξω από το πέταλο να συμμετέχουν και οι μέσα σε αυτό να τους βάζουν στο παιχνίδι. Οι έξω και όχι μόνο 1-2 θύρες με το μπαίνουν στον ναό, να θυμούνται τι εστί Λεωφόρος και να προσπαθούν κάθε μεγάλο ματς να το περνάνε στην Παναθηναϊκή ιστορία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου