Δεν ήταν -στα δικά μου μάτια- θετικό το πρόσημο από τις Ευρωεκλογές για το Παναθηναϊκό Κίνημα. Η μπίλια τελικά έκατσε στο 0,74% και στους 42.206 ψήφους σε όλη την Ελλάδα. Αριθμός μικρός για τα δεδομένα του κόσμου του Συλλόγου που ίσως να μην ένιωσε τους στόχους αυτής της προσπάθειας και γενικά να μην ήταν έτοιμος για αυτό το πρωτοποριακό βήμα που έκαναν οι οπαδοί του Συλλόγου.
Προσωπικά αν ακουμπάγαμε το 1,5% θα το θεωρούσα μεγάλη επιτυχία και δεν το θεωρούσα τόσο ανέφικτο, όσο τα όνειρα για Ευρωβουλευτές που χρειαζόντουσαν σχεδόν 200.000 ψήφους. Τελικώς κινηθήκαμε σε επίπεδα κάτω του 1% που και πάλι όμως αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον.
Αν το Παναθηναϊκό Κίνημα συνεχίσει να υπάρχει με πιο δυναμικό τρόπο, ώστε να προωθήσει ακόμη καλύτερα τα πιστεύω του τότε οι επόμενες εκλογές θα μπορέσουν να είναι ακόμη ένα σκαλοπάτι προς έναν μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων.
Το Παναθηναϊκό Κίνημα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Να αντέξει τα οικονομικά βάρη που θα χρειαστούν, να αγκαλιαστεί ακόμη περισσότερο από τον κόσμο και να (απο)δείξει πως ένα κίνημα Παναθηναϊκών μπορεί να φανεί χρήσιμο για την κοινωνία και το μέλλον κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως χρώματος φανέλας. Δηλαδή τα απλά πράγματα, όσο περίεργα και πολύπλοκα κι αν ακούγονται στα αυτιά κάποιων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου