Δεν αξίζει τόσες πίκρες ο κόσμος του Παναθηναϊκού

Απόγευμα Σαββάτου στην Κυψέλη. Λίγο η ηθική υποχρέωση που νιώθω προς τα τμήματα του Ερασιτέχνη, λίγο η κάψα του γηπέδου που δεν λέει να σβήσει, λίγο (πολύ βασικά) και η τρέλα για το τριφύλι με οδηγούν στο κλειστό του Πανελληνίου για να υποστηρίξω για ακόμη μια φορά την ιδέα που ερωτεύτηκα από μικρό παιδάκι. Βόλεϊ γυναικών και αντιμετωπίζουμε τον γαύρο. Και να μην παίζαμε με αυτές, πάλι μέσα θα μουνα, απλά τα συναισθήματα όταν αντικρίζεις το κόκκινο όπως και να το κάνουμε, χτυπάνε άλλα επίπεδα.


Η ομάδα μας φαίνεται πως θα χάσει στο χαλαρό και το δεύτερο σετ και ο γαύρος θα προηγείται με 0-2 μέσα σε μια γεμάτη Κυψέλη από Παναθηναϊκούς. Και κάπου εκεί το μυαλό κολλάει. Ξέρετε, είναι οι στιγμές που απλά κοιτάς την εικόνα αλλά δεν ακούς ήχους παρά μόνο τις σκέψεις σου στις οποίες είσαι βυθισμένος. Από την μια το ταμπλό που μας έδειχνε πίσω στο σκορ και από την άλλη -πολύ πιο σκληρή εικόνα- φάτσες γνωστές ,που θυμάσαι από τότε που πατάς στα γήπεδα, να είναι ανέκφραστα στεναχωρημένες για αυτό που βιώνουν. Και είμαι σίγουρος πως τέτοια έκφραση θα είχα κι εγώ αν μπορούσα να με δω. Όπως είμαι σίγουρος πως οι σκέψεις που έκανα εκείνη την στιγμή, ήταν και στο μυαλό άλλων.

Τι φταίει ο κόσμος του Παναθηναϊκού ή μάλλον τι κατάρες έχει πληρώσει και γεύεται τόσες πίκρες; Δεν έχει να κάνει με το αποτέλεσμα στο βόλεϊ. Και να κερδίζαμε πάλι είχα σκοπό να γράψω το κείμενο. Ήταν υποχρέωση μου προς αυτές τις φάτσες που τραβιούνται τόσα χρόνια με τον Σύλλογο, έχουν δημιουργήσει τόσα πολλά από την αγάπη τους για αυτόν και όμως δεν μπορούμε ακόμη να ορθοποδήσουμε. Πάντα ένιωθα πως τον Σύλλογο τον κυνηγάει μια κατάρα. Θέλετε να της δώσετε όνομα; Πείτε την εσωστρέφεια. Πάντοτε ο Παναθηναϊκός τρωγώταν από μέσα μόνος του.

Αξίζει αυτός ο κόσμος να βλέπει Χ νίκες και Χ+5 ήττες στα ματς με τον γαύρο;
Αξίζει αυτός ο κόσμος να μην μπορεί να θαυμάσει την ομάδα του στην Ευρώπη στα τμήματα του Ερασιτέχνη;
Αξίζει αυτός ο κόσμος να μην μπορεί να θαυμάσει τώρα και το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη;
Αξίζει αυτός ο κόσμος να νιώθει πως ο Σύλλογος του στήνεται σε ένα έργο ερυθρόλευκης απόχρωσης κάθε σαιζόν στο ποδόσφαιρο;
Αξίζει αυτός ο κόσμος να θαυμάζει μόνο ένα τμήμα και όλα τα άλλα να ματώνουν;

Η απάντηση μου είναι απόλυτη. ΟΧΙ!

Αλλά προσέξτε μια παρένθεση... όπου κόσμος του Παναθηναϊκού, βάλτε αυτούς που έχουν δώσει κάτι για τον Σύλλογο. Όχι αυτούς που είναι παρόντες στις κριτικές σε pc και ραδιόφωνα και απόντες στα γήπεδα. Όχι σε αυτούς που η αγάπη τους για τον Παναθηναϊκό εμφανίζεται μόνο σε συγκεκριμένα ματς. Όχι σε αυτούς που βρίσκουν μόνο προβλήματα. Όχι σε αυτούς που κράζουν την Παναθηναϊκή Συμμαχία αλλά δεν έχουν βάλει ούτε το 20ρικο για να στηρίξουν. Κι ας αποδειχτεί απάτη ρε μαλάκα. Πως στηρίζεις εσύ και βοηθάς; Με κριτική από μακριά; Τι σόι Παναθηναϊκός είσαι αν δεν πατάς γήπεδο και δεν βοηθάς με οποιοδήποτε τρόπο;

Αναφέρομαι λοιπόν στον πυρήνα των Παναθηναϊκών που δεν ξεπερνάει τις 10.000. Και για τον οποίο ο Σύλλογος είναι πολύ τυχερός που τον έχει. Γιατί αν αυτός ο πυρήνας είχε είτε τα φράγκα τα πολλά είτε ήταν πενταπλάσιος, τότε ο Παναθηναϊκός μόνο θα μεγαλουργούσε. Οι υπόλοιποι που δεν ανήκουν σε αυτόν τον πυρήνα, αξίζουν Βαρδινογιάννηδες, Βγενόπουλους, Πατέρες κτλ και αξίζουν τόσες πίκρες.

Και μαντέψτε... αυτό που λέω δεν μπορεί να θεωρηθεί από εσωστρέφεια γιατί μιλάμε για διαφορετικά είδη κόσμου που απλά έτυχε να υποστηρίζουν το τριφύλι.

Κλείνει η παρένθεση.

Αυτός ο κόσμος λοιπόν έχει ματώσει για τον Σύλλογο, έχει τρέξει, έχει φωνάξει, έχει διεκδικήσει και τώρα έχει βρεθεί στο σημείο μηδέν μόνος του. Μόνοι μας ήμασταν και στην Κυψέλη. Εμείς προσπαθούμε να ζωντανέψουμε ξανά τον Σύλλογο. Με ήθος και επιτυχίες. Αλλά πονάμε κάθε φορά που έρχεται ένας γαύρος, μια Άεκ και μας παίρνουνε το παιχνίδι. Πονάμε όταν δεν παίζουμε πλέον τελικούς και κυνηγάμε την παραμονή. Πονάμε όταν δεν μπορούμε να φέρουμε έναν μεγάλο αθλητή. Πονάμε... και δεν το αξίζουμε.

Η κατάσταση θα αλλάξει και ο Σύλλογος θα γιγαντωθεί. Ελπίζω μόνο όταν γίνει αυτό να μην πέσει η ΠΑΕ ή ο ερασιτέχνης (κυρίως αυτός) στα χέρια κάποιου λεφτά. Ο Σύλλογος παρατήθηκε στο έλεος του Θεού. Αυτοί που έχουμε μείνει και πολεμάμε όπως μπορούμε, αυτοί να μείνουμε και στο μέλλον. Τις τύχες του Συλλόγου να τις κρατάει αποκλειστικά και μόνο ο κόσμος του.

Ελπίζω να μην αργήσει η ώρα της αναγέννησης. Ο πυρήνας καίει και δεν θα λυγήσει. Αλλά το τριφύλι μας έχουμε ανάγκη να το ξαναδούμε να ανθίζει.


ΥΣ: Αγαπάς τον Παναθηναϊκό και δεν σου αρέσει ο Αλαφούζος; Διώξτον! Αγαπάς τον Παναθηναϊκό και δεν σου αρέσει η διοίκηση του Ερασιτέχνη; Διώτην κι αυτήν. Αλλά με το μπλα μπλα που έχετε μάθει φαίνεται πως απλά δεν αγαπάτε τον Παναθηναϊκό.

ΥΣ2: "Υπάρχουν και κάποιοι που δεν έχουν λεφτά για να πληρώνουν συνδρομές και εισιτήρια". Υπάρχουν κι αυτοί που και δεν έχουν λεφτά και πατάνε μόνο στα μεγάλα ματς...

ΥΣ3: Δεν γουστάρεις Παναθηναϊκή Συμμαχία και δεν δίνεις το 20ρικο. Δεν γράφεσαι ερασιτέχνη γιατί δεν γουστάρεις την 13. Δεν πληρώνεις εισιτήριο γιατί είναι δύσκολοι οι καιροί. Δεν πατάς ερασιτέχνη γιατί είναι γραφικότητες. Δεν πας μπάλα και μπάσκετ στα μικρά ματς γιατί ή η ομάδα δεν πάει καλά ή είναι αδιάφορα ή έχεις καλύτερα πράγματα να κάνεις. Είσαι Παναθηναϊκός;

ΥΣ4: Το κείμενο δεν χρειάζεται να το σχολιάσετε αν δεν το νιώθετε καθόλου.