Οι ακαδημίες είναι το μόνο που δουλεύει σωστά στον Παναθηναϊκό ,αλλά...

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει τα μύρια προβλήματα ,αλλά αν για κάτι μπορούμε να περηφανευόμαστε ,ακόμη και επί εποχής Γιάννη Βαρδινογιάννη ,είναι πως οι ακαδημίες μας δουλεύουν σε πολύ καλές συνθήκες και πλαισιώνονται απο πολύ καλούς προπονητές. Επίσης η έλευση του Γ.Σαμαρά έχει αποδείξει πως στην ομάδα έχει δοθεί βάση στα νέα παιδιά και στην περαιτέρω ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της ακαδημίας. Αυτό γίνεται με συνεχείς παρουσίες των αρμοδίων σε σεμινάρια σε όλη την Ευρώπη και επισκέψεις σε προπονητικά κέντρα μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων ,ώστε να αφομοιώνεται η τεχνογνωσία και ο τρόπος εκπαίδευσης.


Αν ο Πλατινί εφαρμόσει το financial fair play ,ο Παναθηναϊκός μέσα σε όλη αυτήν την τραγωδία που ζει ,μπορεί να βρεθεί μέσα στα επόμενα χρόνια με μεγάλο πλεονέκτημα και να έχει πλαισιώσει την ομάδα του με νέους παίκτες. Αυτό γίνεται φέτος με τον Φερέϊρα ,όπου έχουν αγωνιστεί μέχρι στιγμής πέντε (αν δεν κάνω λάθος) παίκτες που προέρχονται απο τις ακαδημίες.

Τα παραπάνω ,όπως και οι παρακάτω δηλώσεις του Ταράση, είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε και να την στηρίξουμε..

Το θέμα είναι ότι έχουμε καλές ακαδημίες ,αλλά δεν τις αξιοποιούμε τα τελευταία χρόνια. Ούτε στο αγωνιστικό ,αλλά ούτε και στο οικονομικό κομμάτι. Για αυτό πρέπει να υπάρχει ένα πρόγραμμα..

Διαβάστε τις δηλώσεις του Κ.Ταράση:

-την αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της ακαδημίας επί Γιάννη Σαμαρά: «Η ακαδημία είναι πυραμίδα, οπότε όλοι οι προπονητές δουλεύουμε με τα παιδιά και συνεργαζόμαστε. Ο Παναθηναϊκός έχει αλλάξει τον τρόπο εκπαίδευσης στην ακαδημία μετά την έλευση του Γιάννη Σαμαρά. Οι ακαδημίες είναι το πάθος του, είναι κάτι που το έχει σπουδάσει κι έχει βάλει στον Παναθηναϊκό τον τρόπο δουλειάς από τη σχολή της Ολλανδίας. Είναι κάτι το εκπληκτικό, η τεχνογνωσία είναι εκπληκτική».

-τη σειρά εκπαίδευσης των νεαρών παικτών: «Ένα παιδί ξεκινά να μαθαίνει τα πάντα με μία ορθολογική σειρά. Πάει βήμα-βήμα. Βλέπεις ένα παιδάκι 10-12 χρονών να ασχολείται επί μία ώρα μόνο με την μπάλα, την επόμενη ασχολείται με τις πάσες, την επόμενη με την τακτική και ούτε καθεξής. Όλα με μια συγκεκριμένη συνέχεια… Παίζουμε όλοι το ίδιο σύστημα, το 4-3-3, αλλά στις μικρές ηλικίες δεν ασχολούμαστε σχεδόν καθόλου με τακτική, παρά μόνο στα παιχνιδάκια της προπόνησης. Η τακτική αρχίζει όταν πηγαίνουμε στα U-17 ή U-20».

-τη στάση των γονέων: «Οι γονείς θα είναι συμπαίκτες ή αντίπαλοι του παιδιού. Συμπαίκτες είναι όταν τον εμπιστεύονται σε κάποιους ανθρώπους που ξέρουν. Αντίπαλοι είναι όταν γυρίζουν από την προπόνηση και τους λένε τι πρέπει να κάνουν και τι όχι. Τότε το παιδί αποκτά πολλούς προπονητές. Εμείς κάνουμε σεμινάρια στους γονείς, το έχει αναλάβει προσωπικά ο κ. Σαμαράς δύο φορές το χρόνο και τους μιλάει. Αν ο γονέας δεν θέλει να καταλάβει κάποια πράγματα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι, αλλά γενικά δεν έχουμε προβλήματα».

-τους παίκτες που έχουν ανέβει στην πρώτη ομάδα: «Τα παιδιά που προωθήθηκαν είχαν ξεχωρίσει. Από εδώ και πέρα είναι θέμα δικό τους τι θα κάνουν. Η ακαδημία έχει καθαρά εκπαιδευτικό χαρακτήρα, στην πρώτη ομάδα γίνεται πρωταθλητισμός. Έχω άποψη για όλα τα παιδιά, έχω δουλέψει με τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Χουχούμη, τον Κουσίδη κλπ., αλλά δεν θα ήταν σωστό να μιλήσω για καθέναν ξεχωριστά. Τα παιδιά αυτά έχουν κάποιες ατέλειες. Προφανώς τις ξέρουν και τις έχουν συζητήσει, ενώ πάνω σε αυτές πρέπει να δουλεύουν. Παράλληλα παίρνουν πράγματα από τους πιο έμπειρους παίκτες. Θέλει και μυαλό, δεν είναι μόνο… πόδια».

-το «υλικό» που υπάρχει τώρα στις ακαδημίες: «Υπάρχουν παιδιά από πίσω με προοπτικές, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθούν. Όταν ένα παιδί μπαίνει στην εφηβεία αρχίζει η επανάσταση κατά της εξουσίας, που είναι οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι προπονητές κλπ. Πάντως από τον Παναθηναϊκό παίρνουν απίστευτα πράγματα και η εκπαίδευσή τους είναι εκπληκτική. Από την αρχή της σεζόν, κάπου 10-12 παιδιά έχουν γίνει επαγγελματίες. Τώρα πόσοι θα παίξουν και πόσο, είναι θέμα του προπονητή. Υπάρχει απορρόφηση από την ακαδημία, αλλά η απόφαση για το ποιος θα παίξει κι αν μπορεί να αντεπεξέλθει ανήκει στον κ. Φερέιρα και στον κάθε κ. Φερέιρα».

-την πληθώρα ξένων παικτών στην Ελλάδα: «Δυστυχώς έρχονται κάποιοι ξένοι που δεν κάνουν τη δουλειά που θα έκαναν παιδιά από την ακαδημία. Δεν είμαι κατά των ξένων, αλλά θα πρέπει να έρχονται πολύ λίγοι και πολύ καλοί. Όταν εγώ ήμουν μικρός, είχα συμπαίκτες τον Ρότσα και τον Ζάετς και δίπλα τους κέρδισα πολλά. Μετά την υπόθεση Μπόσμαν άνοιξαν τα σύνορα και ήρθαν πολλοί παίκτες που δεν πρόσφεραν τίποτα».

-την προοπτική οι ομάδες να συμμετέχουν με νέους παίκτες σε μικρότερες κατηγορίες: «Συζητούσαμε στην ακαδημία αρκετά χρόνια αυτό το θέμα. Πόσες όμως ομάδες μπορούν να συντηρήσουν μία ακόμη ομάδα; Είμαι 100% σίγουρος πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Αν θα έχεις μια ομάδα U-23, θα παίζουν οι παίκτες σε ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, όπως συμβαίνει στην Ισπανία με την Μπαρτσελόνα Β’ και τη Ρεάλ Β’. Έτσι ελέγχεις όλο το υλικό σου και δεν χάνονται τα παιδιά με ταλέντο».

-το αν ενδιαφέρεται να δουλέψει ως προπονητής σε «ανδρική» ομάδα: «Μόνο τα παιδιά θα συνεχίσω να δουλεύω. No youth, no future (χωρίς νιάτα, δεν υπάρχει μέλλον)».