Όλη η μιζέρια για το αντρικό μπάσκετ σε 2 υστερόγραφα

Γιάννης Αβραμίδης ,editorial Πράσινα Νέα

Διαβάζοντας άλλο ένα κείμενο για την νέα εποχή στο αντρικό μπάσκετ και χωρίς να θεωρώ παράλογα τα όσα λέει σχετικά με τις οικονομικές συγκυρίες και την μοναδικά λύση να είναι στο τιμόνι οι Γιαννακόπουλοι ,αφού δεν υπάρχουν άλλοι ,αρκούσαν 2 λεπτά να διαβάσω τα δύο υστερόγραφα του κειμένου για να συνειδητοποιήσω πως τελικά την μιζέρια την "πουλάνε" αυτοί που και καλά αναπαράγουν την λογική και την αισιοδοξία.

Σε ένα άρθρο που λέει ότι μοιραία οι στόχοι της ομάδας περιορίζονται στους εντός των συνόρων και πως ο Πεδουλάκης μπορεί να αποφέρει θετικά πράγματα ,καταλήγει με δύο υστερόγραφα που κάνουν μπαμ μιζέριας..

Στο πρώτο μας συγκρίνει με τον Ολυμπιακό και μας παρηγορεί ότι δεν έχουμε και πολλές διαφορές.
Τι λες ρε Αβραμίδη; 4 Ευρωπαϊκά και πόσες δεκάδες περισσότερα Πρωταθλήματα και Κύπελλα είναι η διαφορά μας. Μήπως θες να μας παρηγορήσεις και με το ότι η Άεκ έχει πέσει στην Α2;

Ενώ στο δεύτερο δίνει ρέστα ...προτείνει μετακόμιση στο Σπόρτινγκ!! Για να έχουμε μικρότερο ενοίκιο και έξοδα!!!! Μετά τον εγγυητή Τζίγγερ στην μπάλα ,βρήκαμε και τον εγγυητή Δημήτρη που δεν μπορεί να πληρώνει το ενοίκιο του ΟΑΚΑ;;

Ρε ,σας βάζει και τα γράφετε ή είναι δικές σας εμπνεύσει αυτές οι παπάτζες;;

ΥΣ: Διαβάστε όλο το άρθρο...


Εντάξει, δεν είναι εύκολο για κανέναν μας να πειστεί πως ο Παναθηναϊκός που θα βλέπουμε του χρόνου θα είναι ένας εντελώς διαφορετικός Παναθηναϊκός από την ομάδα που πήρε το πιο παλικαρίσιο Ευρωπαϊκό στο Βερολίνο. Από την ομάδα που περπατώντας κατέκτησε το έκτο αστέρι στην Βαρκελώνη, από τον σύλλογο που μας έχει κάνει τόσο πολύ να πανηγυρίσουμε, να κλάψουμε από χαρά, που μας έχει δώσει δύναμη σε όλα τα δύσκολα χρόνια.


Και δεν θα σας γράψω μαλ...ες. Αν πριν από ένα χρόνο μου έλεγαν ότι ο Παναθηναϊκός θα είναι με Πεδουλάκη προπονητή και μόνο σίγουρο, από όλους αυτούς τους παίκτες που έχει, τον Διαμαντίδη, θα του απαντούσα ότι μετά όντως θα έρθει το τέλος του κόσμου που είχαν προβλέψει οι Μάγια (βρε λες; )


Αλλά επίσης αν πριν από ένα χρόνο μου έλεγαν πως θα πληρώσω 15 φορές πάνω φόρο, αν και θα έχω μείνει χωρίς δουλειά εδώ και κάτι μήνες και ότι στην αγορά εργασίας θα υπήρχαν μισθοί από 400 Ευρώ, την ίδια αντίδραση θα είχα...


Τι θέλω να πω; Ότι ήρθε ο καιρός να αφήσουμε κατά μέρους τους αφορισμούς, την γκρίνια, την απογοήτευση και την στεναχώρια που δικαίως έχουμε και να στηρίξουμε όλοι ένα νέο ξεκίνημα που σίγουρα θα έχει πολύ μεγάλες διαφορές από όσα είχαμε συνηθίσει.


Σίγουρα δεν μας πάει να βλέπουμε τον εξάστερο Panathinaikos να γίνεται... Παναθηναϊκός με στόχους μόνο σε εγχώριο επίπεδο και κινήσεις που να μην γελιόμαστε προσαρμόζονται και στις κινήσεις που κάνει ο Ολυμπιακός.


Πεδουλάκης, Μπαρτζώκας θεωρούνται ελληνικά ταλέντα που πρέπει να στηριχτούν, την ίδια ώρα που είναι εμφανέστατα υποτίμηση ποιότητας απέναντι σε Ζοτς και Ντούντα. Αλλά με την τσέπη των αφεντικών δεν μπορείς να τα βάλεις. Και όταν ακόμα και στην καθημερινότητα σου, βλέπεις πλέον ότι δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν στοχεύσεις την πιο φθηνή λύση, έτσι θα γίνει και στον ελληνικό αθλητισμό.


Με βάση τα παραπάνω λοιπόν και τον Παναθηναϊκό που κινείται Ελληνικά, ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι ιδανική λύση και όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο είτε προτιμούσαν λύσεις τύπου Μάλκοβιτς ή κάποιον ξένο προπονητή που θα είχε αμοιβές κοντά στο μύριο και θα βάρυνε το μπάτζετ.


Έχετε διαβάσει για την φιλοσοφία του, έχετε διαβάσει για τα καλά και τα αρνητικά του, οπότε το μόνο που θα προσθέσω είναι πως ο Αργύρης Πεδουλάκης τυγχάνει της εμπιστοσύνης και του Ζοτς. Και κάπου εκεί σταματάει η προπονητική μου αξιολόγηση...


Τι γίνεται όμως παρακάτω... Τι γίνεται με τους παίκτες; Θέλετε την αλήθεια; Προσωπική πεποίθηση είναι πως μόνο ο Μπατίστ θα μείνει από Καϊμακόγλου, Καλάθη και Μάικ... Ο Νίκολας με τον Μπράμος είναι πολύ κοντά, με τον Βουγιούκα υπάρχει μία μικρή προσέγγιση, με τους Περπέρογλου και Τσαρτσαρή έχει ήδη μιλήσει ο Αργύρης Πεδουλάκης και μάλλον θα παραμείνουν και από εκεί και πέρα, οι μεταγραφές θα είναι με παίκτες που δεν θα ξεπερνούν τα 300-400 χιλιάδες Ευρώ.


Κάπως έτσι υπάρχουν ξανά σκέψεις για Πατ Καλάθη και Σμιθ, ενώ σίγουρα θα υπάρχει και μία... καλή μεταγραφή από τον Ελληνικό χώρο. Οι επιλογές δεν είναι πολλές, αλλά υπάρχουν και όλοι μας περιμένουμε.


Θα τα βάψουμε μαύρα; Όχι... Και όχι γιατί πολύ απλά η ομάδα μας χρειάζεται όλους δίπλα της τώρα που αλλάζει σελίδα και αρχίζει να ξαναγράφει από την αρχή. Προσέξτε... Ούτε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ούτε κάποιο άλλο πρόσωπο... Ο Παναθηναϊκός μας χρειάζεται κοντά του, αυτή η ομάδα, η καψούρα μας, η αγαπημένη μας συνήθεια που τα παρατούσαμε όλα για να πάμε ΟΑΚΑ...


ΥΓ. 1 Σας έχει πάρει από κάτω, αλλά αν κοιτάξετε και στην απέναντι πλευρά δεν έχουν και πολλές διαφορές... Γιατί εκεί κανείς δεν... κλαίει; Μην ξαναπούμε για τα επικοινωνιακά παιχνίδια που πλέον έχουν και συμμάχους πικραμένους Παναθηναϊκούς.


ΥΓ 2. Μήπως ήρθε η ώρα να φεύγουμε και από το ΟΑΚΑ; Δεν το γράφω με κακία, αλλά ο Παναθηναϊκός στο νέο του ξεκίνημα θα μπορούσε να παίξει και σε ένα μικρότερο γήπεδο, με μικρότερο κόστος (ενοίκιο και έξοδα) και να χρησιμοποιεί το ΟΑΚΑ για λίγα και καλά ματς... Εξάλλου δεν θυμάμαι να περνάγαμε άσχημα κάποτε στο Σπόρτιγκ...