Η δημιουργία του νέου Παναθηναϊκού!

Όλοι μιλούν για το κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου που έριξε αυλαία χθες το βράδυ και για την πετυχημένη ομάδα των Διαμαντίδη-Μπατίστ-Τσαρτσαρή-Σάρας που σιγά-σιγά περνάει στο πάνθεον των μεγάλων. Θα μου επιτρέψετε να μην συμφωνήσω σε απόλυτο βαθμό και να καταθέσω κάποιες απόψεις για το αύριο του μπασκετικού Παναθηναϊκού ,έχοντας ως δεδομένο ότι οι Ομπράντοβιτς και Ιτούδης θα συνεχίσουν στον πάγκο της ομάδας.

Σήμερα ,είναι η ευκαιρία να ξεκινήσει μια νέα εποχή για το τμήμα και η ευκαιρία του Ζοτς να χτίσει το δεύτερο δημιούργημα του. Όπως άρχισε να κάνει και το καλοκαίρι του
2002. Για αυτό θα αναφέρω μερικά γεγονότα ,ώστε να τα θυμηθούμε και να τα συγκρίνουμε με το σήμερα..

Το 2002 η ομάδα είχε βρεθεί εκτός τελικών πρωταθλήματος και είχε παραδώσει τα σκήπτρα της στην Άεκ ,ύστερα απο 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα. Το καλοκαίρι που ήρθε ,έμελλε να φέρει ριζικές ανανεώσεις στην ομάδα ,με την μείωση του budget ,την μετακόμιση της ομάδας στο Σπόρτινγκ ,με την αποστασιοποίηση του Παύλου απο την διοίκηση και την αποχώρηση του μεγάλου Ντέγιαν. Τότε ,ο Ομπράντοβιτς δήλωνε πως είχε σαν στόχο να αλλάξει την φιλοσοφία της ομάδας και να μην έχουμε στο ρόστερ ΤΟΝ ηγέτη ,αλλά τα πάντα να είναι απόρροια της ομαδικότητας.

Αυτό σήμαινε μεταγραφές με νέους παίκτες και αποχώρηση της παλιάς φρουράς (Μποντίρογκα ,Ρότζερς ,Μουλαομέροβιτς ,Κουτλουάϊ ,Μίντλεντον) είτε άμεσα ,είτε σε βάθος 2 χρόνων. Η αλήθεια είναι πως λίγοι πίστεψαν σε αυτό που πήγε να χτίσει ο Ζοτς και η κριτική που δέχτηκε την διετία 2000-2004 ήταν αρκετές φορές έντονη. Η ομάδα ψαχνόταν ,οι κόουτς προσπαθούσαν να βγάζουν νέα συστήματα και οι διακυμάνσεις στην ομάδα έδιναν κι έπαιρναν. Αποτέλεσμα αυτής της μεταβατικής περιόδου ήταν η ομάδα να μην χάσει τα σκήπτρα της στην Ελλάδα (ανταγωνίσιμα μεγέθη η Άεκ και το Μαρούσι ,ενώ ο γαύρος είχε πάρει την κατιούσα) και να ρίξει τον πήχη της απότομα ,έχοντας τον ρόλο κομπάρσου.

Με την επιστροφή μας στο ΟΑΚΑ το 2004 ,το νέο δημιούργημα του Ζοτς άρχιζε να στρώνει και να βελτιώνεται σταδιακά σε όλους τους τομείς. Έτσι ,ήρθε η πρόκριση μας στο Final 4 της Μόσχας ,όπου καταλάβαμε την 3η θέση , και με τα σκήπτρα στην Ελλάδα να μην αλλάζουν χέρια.

Σε αυτήν την μεταβατική περίοδο λοιπόν η ομάδα έκανε πολλές μεταγραφές μέχρι να κατασταλάξει σε έναν κορμό που θα μπορούσε να βάλει την ομάδα στον αυτόματο για τα επόμενα χρόνια. Αυτό ήταν και το σχέδιο του Ζοτς και πέτυχε ,αν αναλογιστούμε πως απο τότε έχει περάσει μια δεκαετία.

Τι μεταγραφές κάναμε;

Φέραμε τους μεγαλύτερους παίκτες που υπήρχαν στην Ελλάδα σε νεαρή ηλικία..
Καλοκαίρι 2002: Τσαρτσαρής (22 χρονών)
Καλοκαίρι 2003: Χατζηβρέτας (25 χρονών) ,Σάκοτα (17 χρονών) ,Γκαγκαλούδης (24 χρονών)
Καλοκαίρι 2004: Διαμαντίδης (24 χρονών)
Καλοκαίρι 2005: Σπανούλης (23 χρονών)

Δοκιμάσαμε κάποιους νέους απο την ξένη αγορά..
Καλοκαίρι 2002:  Λάκοβιτς (23 χρόνων)
Καλοκαίρι 2003: Μπατίστ (25 χρονών)
Καλοκαίρι 2004: Φέρμελινγκ (25 χρονών)

Και πάντα με τις επιπλέον προσθήκες που γινόντουσαν ανά καλοκαίρι ή μέσα στην σαιζόν ,δημιουργήθηκε ένας κορμός παικτών ,που δημιούργησε εν τέλει μια ομοιογένεια στην ομάδα και μια ανάγκη για όχι πολλές αλλαγές σε κάθε αγωνιστική περίοδο. Αυτό ήταν και το κλειδί της επιτυχίας ,που έστειλε τον Παναθηναϊκό τόσα χρόνια να πρωταγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα με επιτυχία.

Κάποιοι νέοι ήρθαν ,κάποιοι απο αυτούς πέτυχαν ,κάποιοι παλιοί μένανε και αποχωρούσαν σταδιακά. Έτσι -λογικά- θα γίνει και τώρα. Μόνο που αυτήν την φορά ,υπάρχει η δυνατότητα να μην επαναληφθούν και τα όποια λάθη γίνανε στο προηγούμενο σταδιακό χτίσιμο αυτής της ομάδας.

Για μένα οι Διαμαντίδης-Μπατίστ-Τσαρτσαρής-Σάρας είναι απαραίτητοι για την επόμενη μέρα ,όπως και οι Περπέρογλου-Καϊμακόγλου-Βουγιούκας-Καλάθης (αν έχει αποφασίσει τι θέλει να κάνει στην καριέρα του). Μιλάμε για 8 παίκτες. Μια τετράδα που έχει πετύχει μοναδικά πράγματα και μια άλλη τετράδα που λειτουργεί υπό τις καθοδηγίες τους ,ώστε να μπορούν να βγουν κι αυτοί αυτάρκεις στην πρώτη γραμμή. Φαντάζομαι πως δεν πρέπει να πέφτω και πολύ έξω ,απο τις σκέψεις  του Ζοτς και του Ιτούδη για την δημιουργία του νέου Παναθηναϊκού ,όπως και απο το παράδειγμα του καλοκαιριού του 2002.

Βέβαια αυτήν την φορά τα πράγματα ίσως να είναι πιο δύσκολα και μια πιθανή ανανέωση να απαιτεί να θυσιαστούν κάποιοι τίτλοι μιας και ο γαύρος δεν βρίσκεται στην ίδια θέση που ήταν το 2003 ,ούτε και η τότε Άεκ είναι το ίδιο μέγεθος με τον τωρινό γαύρο. Αλλά κάτι τέτοιο αποτελεί λεπτομέρεια μιας και η παρουσία του Ζοτς ,του Ιττούδη και των παραπάνω δύο τετράδων που ανέφερα ,αποτελούν εγγύηση για την δεδομένη στήριξη που θα υπάρχει απο τον κόσμο ,ανεξαρτήτων των αποτελεσμάτων.

Με άλλα λόγια ,in Zots we trust και ελπίζω να μην γίνει το αναπάντεχο και ψάχνουμε να καταλάβουμε απο που μας ήρθε...

ΥΣ: Αρέσκομαι να λέω πως μέσα στην αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού τα τελευταία 15 χρόνια ,έχει χτιστεί μια ...μίνι-αυτοκρατορία και προφανώς είναι το δημιούργημα του Ζοτς που ανέφερα παραπάνω και έχει κατακτήσει μεταξύ άλλων ,τα 3 τελευταία ευρωπαϊκά!