Στο πρώτο ημίχρονο,
είδαμε πάλι τον Παναθηναϊκό που παρέτασε και ο ΝΝ, χωρίς πάιχτες πλην του Σισέ να πατάνε περιοχή, περιμένοντας να χτυπήσουν στην αντεπίθεση παρόλο που είναι πιο αργοί οι παίχτες μας απο αυτούς της Κοπενχάγης, στην ανάπτυξη τους τουλάχιστον. Όπως ήταν φυσικό δεν απειλήσαμε, δεν θα βάζαμε γκολ ποτέ, εκτός και αν κάνανε καμιά γκέλα (την οποία δεν εκμεταλευτήκαμε), και φάγαμε και ένα βλακώδες (ως συνήθως) γκολ.
Στο δεύτερο ημίχρονο παρατάχθηκε σχεδόν ο Παναθηναϊκός που θέλουμε να δούμε απο εδώ και πέρα. Με τον Νίνη και Λέτο (και τον Γκαρσία) στην 11άδα αλλά και τον Μαρίνο στα πλάγια η ομάδα είχε κίνηση, είχε τρεξίματα, είχε και πρέσινγκ σε αρκετά σημεία. Αυτό θέλουμε να δούμε, γιατι έτσι γινόμαστε ευθής αμέσως απειλητικοί. Με το καλό να ενσωματωθούνε οι δυό τους στο βασικό σχήμα, να πάρει μπρός και ο Γκοβού, να δουλευτεί και η φυσική κατάσταση των παιχτών (που είναι το Α και το Ω, το απέδειξε η Κοπενχάγη) και μπορούμε να πάμε για μεγάλα πράγματα.
Δυστυχώς προς το παρόν μένουμε με μια πικρή γεύση και μια δυσφορία για την στάση ορισμένων.
Υ.Γ - Τζόρβα αγορίνα μου. Έχεις το τριφύλλι χτυπημένο, είσαι Παναθηναϊκός, επομένως θα περίμενα κάθε φορά που δέχεσαι γκολ να είναι μαχαιριά στο στήθος σου. Στο δοκάρι του Νντόι φαίνεται σαν να μην σου καίγεται καρφί. Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί ο Πορτογάλος που έχει αραχνιάσει στον πάγκο?
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου