Προφανώς δεν ήταν μόνο ιδέα μου πως σήμερα είδαμε έναν Παναθηναϊκό που έδωσε μάχες μέχρι το τελευταίο λεπτό ,κάτι που αμφιβάλλω αν το χω ξαναδεί τα τελευταία -τουλάχιστον- 6 χρόνια. Αν και χάναμε και η πρόκριση έμοιαζε με όνειρο απατηλό ,οι παίκτες παίζανε στο μισό γήπεδο τους Βέλγους και ψάχνανε μανιωδώς το γκολ. Και αυτό γινότανε μέχρι το 85 ,πράγμα που σημαίνει πως οι παίκτες το πίστευαν και είχαν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους.
Δεν ξέρουμε αν για την σημερινή νοοτροπία οφείλεται στην παρουσία των Σίλβα-Σισέ ,ή στον Νιόπλια ή σε αλλαγή γενικότερης νοοτροπίας στους περισσότερους παίκτες ,αλλά αυτό είναι ακόμη ένα συατατικό που πρέπει να προσθεθεί στο dna της ομάδας. Αν δείχνουν σε κάθε ματς ,την μαχητικότητα που δείξανε σήμερα ,τότε η επιτυχία πρέπει να θεωρείται σίγουρη μιας και η ποιότητα της ομάδας είναι δεδομένη.
Εμένα με χαροποιεί να βλέπω τους παίκτες του Συλλόγου να μάχονται γιατί έτσι τιμάνε το έμβλημα ,σέβοντε τον κόσμο που παρατάει δουλειές-οικογένειες για να τους δει ,αλλά μας δείχνουν και πως έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες που έχουν κίνητρα και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου