Αν η διοίκηση Αλαφούζου μετρούσε μήνες ή 1-2 χρόνια, τότε θα περιμέναμε να δούμε καλοπροαίρετα τις επόμενες κινήσεις μετά το διαζύγιο με έναν προπονητή, θα την πιστώναμε χρόνο και θα δικαιολογούσαμε κάποια πράγματα.
Όμως αυτή η διοίκηση πάει να συμπληρώσει 15 (!!!) χρόνια και μόνο νευρικό γέλιο και απόγνωση μπορεί να προκαλέσει με όσα κάνει και με όσα ακούγεται πως θα κάνει.
Αφού λοιπόν φρόντισε να κάνει το χατήρι του προπονητή που έδιωξε λίγες εβδομάδες μετά, θυσιάζοντας μια καίρια θέση στα πόδια ενός ανέτοιμου ποδοσφαιριστή...
...δεν μπορούσε να κλείσει υπηρεσιακό προπονητή γιατί δεν μπορούσε να αποφασίσει για πόσο και πως επιθυμεί να τον αξιοποιήσει...
...μοιράζει non paper πως μπορεί τελικά να μην είναι και υπηρεσιακός, εάν τα αποτελέσματα είναι τα επιθυμητά μαζί του...
...συζητάει με έναν Ιταλό, τον Φράνκο Μπαλντίνι, για να του δώσει κάποιο διοικητικό πόστο το οποίο δεν υφίσταται αυτήν την στιγμή στο οργανόγραμμα της ΠΑΕ αλλά θα έχει χρέη συμβούλου δίχως να έχει όμως τις αρμοδιότητες του τεχνικού διευθυντή...
...σκέφτεται να φέρει τον Πιλάβιο για να αναλάβει κι αυτός κάποιος διοικητικό πόσο, άγνωστο ποιο, ώστε να θωρακίσει την ΠΑΕ, άγνωστο σε τι...
...μέσα σε αυτά είχε φέρει και τον Φύσσα το καλοκαίρι (αφού πρώτα τον είχε περάσει από 2-3 άλλα πόστα τα προηγούμενα χρόνια) ως πρέσβη/αντιπρόεδρο με αρμοδιότητες που ακόμη και σήμερα κανείς δεν ξέρει...
Με άλλα λόγια, ο Γιάννης Αλαφούζος μετά από τόσα χρόνια συνεχίζεται να πειραματίζεται...ή μάλλον καλύτερα να παίζει το δικό του Football Manager, δίχως να φαίνεται πως έχει κάποια συναίσθηση και κάποιο συγκεκριμένο πλάνο που να επωεφελείται ο Παναθηναϊκός.
Κι όμως ακόμη και σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι που εκλογικεύουν τα όσα κάνει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου