Την Κυριακή που μας πέρασε, στο πέταλο της Θύρας 13 σηκώθηκαν πανιά για τον βρώμικο αιώνα ιστορίας του γαύρου.
Στην εποχή που ζούμε...πόσο μεγαλύτερη αξία θα είχε, εάν τέτοια πανιά ανέβαιναν για τα έργα και ημέρες του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό;
Πόσο μεγαλύτερη προβολή θα είχε μια τέτοια κίνηση, εάν ανέβαιναν από όλες τις θύρες της Λεωφόρου και η τηλεόραση τα έπαιζε αναγκαστικά;
Πόσο μεγαλύτερη δυναμική θα είχε, εάν δεν γινόταν χρήση βωμολοχίας
Καταγραφή γεγονότων για να θυμηθούν όσοι έχουν...ξεχάσει.
Την μια Κυριακή έτσι, την άλλη Κυριακή πανιά με ερωτήματα που να αναγκάζουν και τον πλέον καλόπιστο να αναρωτηθεί και την μεθεπόμενη να υπάρχει ενδιαφέρον με ποιον άλλον ειρηνικό τρόπο θα διαμαρτυρηθεί ο κόσμος για την διοίκηση του Αλαφούζου (αυτόν και μόνο) και θα ζητήσει ξανά και ξανά την αποχώρηση του.
Τα συνθήματα με βρισιές δεν έχουν να πουν κάτι και δεν τα ακολουθούν αρκετοί οι οποίοι θέλουν να διαμαρτυρηθούν εναντίον του. Ούτε προφανώς τα πανιά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου