Ποιος είναι ο δούρειος ίππος το 2018;


Aκολουθεί κείμενο φίλου του Συλλόγου με μια ιστορία από την εποχή Κοσκωτά.

Πολλές φορές συνηθίζω να λέω πως ζούμε σε μια εποχή που δεχόμαστε καταιγισμό πληροφοριών με αποτέλεσμα να μετατρεπόμαστε σε ζόμπι και να χάνουμε κάθε ίχνος κριτικής σκέψης..

«Ψηφιακό αρχείο Αθλητικής Ηχούς. Λίγα χρόνια πριν. Ψάχνω, όπως σχεδόν βράδυ κι είμαι κάπου στα 1988-89. Και πέφτει στο μάτι μου κάτι πολύ ενδιαφέρον και περίεργο. Ο μετέπειτα δήμαρχος Βουλιαγμένης, παλιός πολίστας του Παναθηναϊκού και πρώτος προπονητής του διαλυμένου από το 1978 τμήματος θαλασσίου σκι του Τριφυλλιού, Γρηγόρης Κασιδόκωστας, θέλει να αγοράσει τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, ο οποίος τότε παρέπαιε διοικητικά, έρμαιο των χρεών που του δημιούργησε ο Γιώργος Κοσκωτάς.


Φυσικά ήταν μία πολύ παράξενη ιστορία. Άνθρωποι του περιβάλλοντος Κασιδόκωστα καθώς και πρώην συναθλητές ή φίλοι του στον Παναθηναϊκό ορκίζονταν πως ο Κασιδόκωστας ήταν φανατικός αντιολυμπιακός και δεν ήθελε ούτε να προφέρει τη λέξη «Ολυμπιακός». Ας αναφέρω εδώ πως η οικογένεια Κασιδόκωστα ήταν μία αμιγώς παναθηναϊκή οικογένεια, με τα έξι αδέρφια να έχουν αγωνιστεί ταυτόχρονα (αυτό κι αν είναι ρεκόρ, ίσως και παγκόσμιο) με τα πράσινα χρώματα. Με προεξάρχοντα τον Γιώργο Κασιδόκωστα, έναν από τους σπουδαιότερους κολυμβητές στην ιστορία του Ομίλου.

Ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας επέμενε όμως. Ήθελε να αγοράσει την Π.Α.Ε. Ολυμπιακός διεκδικώντας τη νομικά. Για να αγοράσεις όμως όσο και για να συντηρήσεις μία Π.Α.Ε. χρειάζεσαι χρήματα. Και ο Κασιδόκωστας, όσο εύπορος κι αν ήταν διαχρονικά –κακά τα ψέματα- χρήματα για να αγοράσει τον Ολυμπιακό και μαζί και τα υπέρογκα χρέη του, δεν διέθετε. Τα διέθετε όμως ένας πολύ καλός του φίλος. Ποιος;

Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης.

Ναι, καλά καταλάβατε ορισμένοι. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, στα late 80΄s και λίγο πριν την αυγή των 90΄s έβαλε ως δούρειο ίππο του τον Γρηγόρη Κασιδόκωστα για να ελέγχει τον Ολυμπιακό και να τον μετατρέψει σταδιακά σε εταιρεία ελεγχόμενη από τον ίδιο (δηλαδή τον Παναθηναϊκό), με όσο πιο διακριτικό τρόπο γίνεται. «Ρε τον σατανά, τι σκέφτηκε», θα πείτε. Πραγματικά παμπόνηρος ο «καπετάνιος» τότε.

Έλα όμως που αν και εξασθενημένος τότε ο Ολυμπιακός είχε άμυνες να το αποτρέψει αυτό, παρά την απελπισμένη κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Και τελικά το σχέδιο των Βαρδινογιάννη-Κασιδόκωστα απέτυχε.

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Μήπως κάτι που συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό (ή εδώ και λίγα χρόνια, καλύτερα) στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό;

Μήπως το έργο παίζεται ανάποδα εν έτει 2018; Μήπως ο Ρέστης είναι ο τωρινός Κασιδόκωστας;

Φανατικός Ολυμπιακός, που όπως ακούγεται είναι πίσω από τον Ταϋλανδό; Προσφάτως εμφανίστηκε άλλος ένας ολυμπιακός που λέγεται πως θέλει να ασχοληθεί με την Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός, η οποία, όπως και η Π.Α.Ε. Ολυμπιακός είναι παραδομένη στο έλεος του Θεού και στα χρέη της: Τερπεκλή τον λένε. Ή Τερκενλή, κάπως έτσι τέλος πάντων. Ίσως για να θυμίζει πόσο τσουρέκια μας τα έχουν κάνει τελευταία. Όλα αυτά με τη συναίνεση ενός ακόμα πρώην (ή και νυν) ολυμπιακού, του Γιάννη Αλαφούζου.

Ελάτε, πείτε μου ειλικρινά. Δε διακρίνετε πολλές ομοιότητες στις δύο περιπτώσεις; Απελπισμένη Π.Α.Ε., δούρειοι ίπποι, παράγοντες οι οποίοι άλλη ομάδα υποστηρίζουν και για άλλη Π.Α.Ε. ενδιαφέρονται…

Ναι, αλλά ποιος είναι ο αντίστοιχος Γιώργος Βαρδινογιάννης του 1988 στην περίπτωση του 2018;
Αυτό νομίζω δε χρειάζεται να το γράψω καν.

Το θέμα είναι το εξής: οι δικές μας άμυνες, τα δικά μας στεγανά είναι ικανά να προστατέψουν τον Παναθηναϊκό και να αποτρέψουν αυτό που έχει ξεκινήσει να συμβαίνει όπως έγινε τότε με τον Ολυμπιακό;

Υπάρχουν ακόμα παναθηναϊκοί παράγοντες που μπορούν και θέλουν να μη γίνουμε η θυγατρική της Π.Α.Ε Ολυμπιακός και απολύτως ελεγχόμενοι από τη διοίκηση της;

Κι εμείς ως οπαδοί τί κάνουμε; Εξαιρετικό το ντου των οπαδών μας στον τελικό του υποπροϊόντος Survivor. Αλλά δεν φτάνει.

Πολύ φοβάμαι πως ο Νίκος Ξυλούρης θα επανέλθει στην παναθηναϊκή μας επικαιρότητα. Όχι με το «τον ΠΑΟ μου τον αγαπώ» (aka «πότε θα κάμει ξαστεριά») όμως. Αλλά με το «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί»

Κι εμείς γελούσαμε την πέμπτη μέρα...»

Σχόλια